Barney bawi się z widzem oferując mu rozbuchaną formę wizualną: ekstrawaganckie kostiumy, scenografia i choreografia niczym z musicali z lat 30-ych, a wszystko w rozmaitych odcieniach różu. rzecz jasna kicz zamierzony, problem jednak w tym, że ta atrakcyjna oprawa nieodparcie zdaje się nie skrywać nic poza pustką. szybko wkrada się nuda, bowiem ile można wciąż oglądać powtarzane w nieskończoność te same obrazy. moim zdaniem w tym przypadku Barneyowi udało się jedynie udowodnić, że z atrakcyjnego opakowania spowijającego "nic" da się utkać 40-minutowe "dzieło". muszę przyznać, że ta część cyklu mocno mnie rozczarowała.