powinien znaleźć się na szczycie listy wszechczasów, wraz z filmami Franka Capry:)

Ten film jest tak niesamowity, że aż nie chce się wierzyć. Nagle się okazało, że tak
przeciwstawne sobie spojrzenia na świat (a więc tych co wierzą w Mikołaja i tych co
wierzą w komercję świąt, a więc i w pieniądze) połączyły się we wspólnej walce o
istnienie Mikołaja. To prawda, że mieli różne pobudki, ale paradoksalnie wszyscy mieli
jeden cel - zachować urok świąt.

Piękny film, magiczny, mówiący o tym co najważniejsze o wierzę! O tym, by wierzyć w
siebie i w innych ludzi, że nie ma rzeczy niemożliwych. To właśnie film na nasze czasy
wciąż aktualny (wynika, że zawsze tak było;p, a więc film na każde czasy). Dzisiaj zamiast
słuchać przemówienia Tuska, postanowiłem zobaczyć ten magiczny film i dobrze
zrobiłem. Ten film powinien być obowiązkowo pokazywany w telewizji, razem z Kevinem
samym w domu do którego nie mam żadnych zastrzeżeń, ale przede wszystkim trzeba
młodym widzom przypomnieć te piękne klasyczne utwory. Za moich czasów telewizja
pokazywała disnejowskie filmy klasyczne, dzisiaj też dzieciaki potrzebują tej wrażliwości.
Niech obok Kevina znajdą się bohaterowie kina klasycznego, a nawet niemego! To apel
o wartości! Bo przecież Cud na 34 ulicy opowiada o najwyższych wartościach. O tym, że
przestaliśmy wierzyć w Mikołaja, w Boga, czy po prostu w ludzi.

To wspaniały film, a skoro już mówiłem o polityce bo taki dziwny dzień mi się wybrał na
zobaczenie tego arcydzieła, to po prostu polityka Tuska, Merkel i wielu innych w Europie i
na świecie jest właśnie taką polityką nie wiary w świętego Mikołaja. Nie ważne, czy
uważamy, że podejmują dobre decyzję czy nie, podobnie jak w Anglii za Thatcher czy to
podjęte decyzje są właściwe czy nie, to trzeba to zawsze robić nie patrząc na to czy
właściwa jest takowa polityka i czy są to mądre decyzje, bo naprawdę mądre decyzję to
takie gdzie przede wszystkim jako najważniejsze dobro, ma się dobro ludzi. Bo ludzie są
ważni, nie pieniądze, nie spółki, nie układy, nie polityka, ale ludzie. Dlatego wierzę, że
Tusk, Merkel i inni przywódcy światowi pewnego dnia przejrzą i uwierzą w Świętego
Mikołaja. Ja wierzę, nigdy nie zwątpiłem, choć wątpiłem w inne autorytety podobnego
pokroju jak Pan Bóg przykładowo, ale przychodzi taki dzień, że człowiek wreszcie
zrozumie, że się zwyczajnie mylił, że przez jakiś tam okres po prostu nie tyle nie wierzył w
Boga ile przestał wierzyć w siebie, świat dookoła i ludzi, a to już jest porażka.
Obowiązkowa lektura, ważniejsze niż Obywatel Kane, czy Zawrót głowy, bo to film dla
wszystkich.