Jak można nie patrzeć przez pryzmat poglądów, kiedy treść (prosta jak budowa cepa) jest na nich zbudowana. Źli kapitaliści i policjanci na ich usługach kontra biedni, poczciwi ludzie pragnący odrobiny szczęścia. Co ciekawi, to dawka surrealizmu i nowatorska, odrealniona forma, sen jakby. W skrócie: ładna kaszanka.

Nie wiem jak. Jakoś tak po prostu mi się udało polubić ten film. Nie ważne jak. Mozę to przez tą dawkę surrealizmu i nowatorską, odrealnioną formę. A może po prostu jestem niepoprawnym ignorantem. Albo, o zgrozo, żywię więcej pobłażliwości, niż nienawiści do włoskich socjalistów z przed ponad pół wieku. Choć fakt, miejscami ta paplanina o równości bawi, ale może też i podirytować.

Dla mnie to jest poziom propagandowych bajeczek z nieprzyswajalną dawką zaślepienia (a może naiwności). No, ale rozumiem - lata 50-te i jeszcze można było ludziom wprost wmawiać takie brednie. Oczywiście jeszcze raz podkreślam - forma to zupełnie nowatorska rzecz i robi wrażenie nawet.

No ale zwróć uwagę, że od typowej propagandy odróżniają ten film elementy fantastyczne i w ogóle ambicje artystyczne. Propaganda na zamówienie jakiegoś reżimu, partii itp. - zło. Propaganda z potrzeby serca twórcy, wierna jego przekonaniom - to jest do przyjęcia, choćby były one odmienne od moich. Zresztą idea równości i socjalizmu w w tym filmie jest tak różowa i urocza, że bardziej mi to przypomina bajkę dla dzieci, niż propagandę dla dorosłych obywateli. Bo gdzieś pośród tych socjalistycznych bredni kryje się jedna prawda, jedno wartościowe przesłanie - wszyscy mamy prawo do szczęścia (dopóki sami siebie go nie pozbawimy). No ale rozumiem, że nie każdy to przetrawi. Szczerze mówiąc dziwiłem się, że pierwszy wyjechałem z tym socjalizmem i nikt nie miał podobnych spostrzeżeń, bo przecież bije po oczach ostro.

Propaganda "różowa i urocza" jest najgorsza, bo stwarza pozory czegoś, czym nie jest. Zresztą mnie ta różowość tu razi - dlaczego niby ten wielki, straszny kapitalista nie ma prawa do korzystania ze swojego terenu, a policja nie może wykonywać swoich obowiązków? Ja rozumiem, że świat bez kapitalistów i policji byłby piękniejszy i w ogóle cudowny, ale absurd tego jest zbyt wielki jak na moje możliwości poznawcze.

" dlaczego niby ten wielki, straszny kapitalista (...)"

Nie wiem, czemu mnie pytasz? Przecież sam pisałem, że to socjalistyczne brednie.

Nie wiem czy ten film stwarza pozory czegoś, czym nie jest, bo ciężko mi stwierdzić, czym jest... Dla mnie jet bajką propagująca socjalistyczne poglądy twórcy. Propaganda jest zła, gdy zwyczajnie kłamie. Np. pokazuje kraj socjalistyczny jako krainę miodem i mlekiem płynącą. A ten film nie kłamie, jedynie wyraża poglądy reżysera. Głupie i naiwne, ale nie wynikające ze złej woli. I są na tyle jawne, bym nie uważał, że film coś udaje. Z drugiej strony są ubrane w taką formę, że miło się to ogląda.

To jest film o tym, że można być biednym i szczęśliwym. Bo można. Ale to niestety czasem przekracza czyjeś możliwości poznawcze.

No jasne, nie no, to ja rozumiem. Nawet częściej mniej, znaczy więcej.

Pewnie, że można. Ale ten film sugeruje, również inne rzeczy. Ale nie chcę się spierać, nie pamiętam szczegółów.

Ten film ma aspekt propagandowy , jednak biorąc pod uwagę beznadziejność losu biedoty w poprzednich filmach de Sici , ja widzę w tej baśni raczej smutną tezę: lepszy los ludzi z nizin to kwestia bajkowa, nierealna. Nierealność tej historii jest , w moim odczuciu, bardzo przerażająca i zamierzona. Z tego powodu też nie mógłbym nazwać tego filmu "kaszanką". No chyba, że dla Ciebie wszystko co obrazuje ludzką biede to propagandowa kaszanka.

Ostatecznie nie spodziewałem się, że film przybierze taki, a nie inny wydźwięk. Niestety on zespół kształt całości. De Sica przez godzinę tworzył bowiem ciekawą baśń, nie rezygnując z neorealistycznych reguł. To była fajna mieszanka. Jednak w totalnie bezrefleksyjnej puencie, chyba za bardzo "odleciał" ;) Myślałem, iż to będzie historia opowiedziana bardziej "po amerykańsku" i gdy biedota dostanie wszystko, stanie się tak samo zdeprawowana jak bogacze. Stało się jednak inaczej: ponieważ oni byli biedni, są w mniemaniu reżysera lepsi i pieniądz ich nie degeneruje.

Dla mnie bajki nie idą w parze z polityką, ale doceniam pomysłowość. Sceny z łapaniem słońca czy nazywaniem ulic, są super. Jako całość film się zdecydowanie broni.

Mam wrażenie, że De Sica nie chciał pokazać wpływu bogactwa na ludzi, a raczej je strywializować. Robi to poprzez złego biedaka, który pożąda cylindra będącego w jego mniemaniu emblematem bogactwa. W chwili, gdy mają go na głowie wszyscy biedacy staje się zwyczajny, nic niewarty. Inne pytanie, czy w tym filmie biedacy są lepsi od bogatych, raczej nie. Zwróć uwagę, że oni są lepsi, ale gównie pod wpływem Toto. To on sprawia, że postępują dobrze. A on sam jest z innego porządku, właśnie bajkowego. Jego charakter ma wpływ na wszystkich. Obejrzałem ten film kolejny raz, i muszę to napisać, De Sica kręcił tak, że za każdym razem mnie zaskakuje.

Jeśli chodzi o wpływ Toto, masz rację. W końcu bez niego biedni są zagubieni. Dopuszczają się kradzieży, a dopiero po rozmowie z nim wiedzą, iż to było nie w porządku. Tyle, że nadal widzę grubą linię między biednymi a bogatymi. To właśnie biedotę wybiera Toto, to właśnie ona się go słucha i w końcu to ona osiąga spełnienie. A bogacze? Zawsze traktują bohatera z góry. Nie liczą się z nim. Są źli z natury. Dla mnie to bardzo czarno biały świat, nawet jeśli wspaniale wykreowany.

Gruba linia jest, ale nie napisałbym, że bogaci są źli, oni postępują źle. Jedyną osobą złą z natury jest ten wywyższający się biedak. Zwróć uwagę jak pokazane jest tu bogactwo jako coś całkowicie niefunkcjonalnego np. wielki zimny gmach, nie widzimy tu bogactwa, które było by potrzebne biedaką jak np. murowany dom z kanalizacją i bieżącą wodą. Bogactwo jest tu złudzeniem.

Taka ciekawostką, że są tu pewne sugestie, że bogaci są jak faszyści, pracownicy bogacza poruszają się sprzętem woskowym, a ich mundury dziwnie przypinają mundury niemieckich nazistów. Podobno we wszystkich powojennych włoskich filmach są odniesienia do wojny, nawet nie widoczne. Można powiedzieć, że reżyser sugeruje, że zło rodzi się z pewnego rodzaju faszyzmu.

Tak jak napisałem wyżej - zupełnie odwrotnie odebrałem ten film niż Ty. Moim zdaniem reżyser chciał pokazać, że los biedoty nie jest możliwy, że to tylko marzenie , bajka, fantazja - stąd czym dalej w las, tym coraz większy brak realizmu, czyste wymysły. Biorąc pod uwagę to iż w innych filmach De Sica ukazuje los biednych beznadziejnie - uważam , że moja interpretacja ma sens. A więc to jest bajka tylko pozornie, po głębszym przyjżeniu się uznać można ten film za przerażający i przesycony beznadzieją.

Nie czytałem dokładnie całej dyskusji, bo jeszcze nie widziałem filmu, ale znalazłem w sieci fragmenty wywiadu z De Sicą, który może być istotny przy odbiorze jego filmów.

Zavattini is also the political one, and their long-time association has prompted some observers to conclude that De Sica shares his friend’s radical views. "There is a misunderstanding about my politics," De Sica explains. "The theme of my serious work is the Christian theme of human solidarity. I am very concerned with poverty, and my movies deal with poor, oppressed people. I defend them, but that does not make me a communist. I have never been a communist. I am not a member of any political party.". W innej części wywiadu De Sica opowiada m.in. o swoich relacjach z Watykanem, polecam przejrzeć całość, może mieć wpływ na odbiór filmów Włocha :)

Linczek: http://www.moviecrazed.com/outpast/desica.html

Mnie, poza wszystkim zdumiewa, że ten film ciągle utrzymuje się w większości zestawień ważniejszych tytułów kina i to nie tylko tych skoncentrowanych na neorealizmie włoskim. Przecież poza tym, że jest to, jednak udana, szwów nie widać, hybryda realizmu z baśniowym anturażem, film wiele więcej nie dostarcza.
Czy to kino miało, bo teraz bezsprzecznie nie posiada, zdolność do wywoływania zdarzeń społecznych, politycznych czy kulturowych?
Czy estetyczny ekwiwalent filmowego obrazu, tu w dwu, bodaj, scenach: ogrzewających się bezdomnych proletariuszy(wspomnianej już w tym wątku) oraz jednoosobowym kondukcie żałobnym(pogrzeb opiekunki Toto) może skłonić widza do zrezygnowania z umiejętności rozumienia narracji i rozumienia metafory?
Złośliwie rzecz ujmując to jest to pokaz kazuistyki by De Sica. Nie uwiódł mnie ten pokaz, jakkolwiek przyznaję, reżyser jest konsekwentny od baśniowej ekspozycji po takiż finał. I jeśli miałaby to być filmowa baśń, to w porządku, ale żeby zaraz kanon?! Good night,and good luck,esforty.
5/10