No właśnie, jakoś pusto tutaj, a przecież sala kinowa była prawie pełna! To był mój jedyny film, który miałam okazję zobaczyć w ramach tegorocznego WFF. [spoiler] Film oceniam jako dobry, ale wątek z romansem tej dziewczyny i porwanego to była dla mnie przesada! I ta scena gdzie całują się na tej ławeczce w środku kolumbijskiej dżungli! Może to nie najlepsze określenie, ale ten wątek odebrałam jako taki "cukierkowy"... Uważam, że bez tego romansu film byłby jeszcze prawdziwszy i jeszcze dobitniej pokazywałby tragedię porwanego. Poza tym jednym wątkiem (którego nie mogę przeboleć :p) wszystko według mnie było naprawdę na wysokim poziomie: zdjęcia, muzyka, realizacja. Podobał mi się pomysł, by niektóre sceny pokazać z perspektywy wzroku porwanego (np. gdy miał siatkę na głowie) - dzięki temu identyfikowałam się z zakładnikiem i wczuwałam w jego sytuację.
Niestety nie mogłam zostać na rozmowie z reżyserem. Może ktoś chętny pokrótce zrelacjonowałby jak przebiegło spotkanie z twórcą "La Milagrosa"?

Mi jakoś "romans" nie zgrzytał. Na spotkaniu ktoś o tę "love story" zapytał, odpowiedź była taka, że w rzeczywistości romanse między porywaczami a porwanymi są o wiele bardziej "daleko idące", niektórzy zrywają poprzednie związki, nie chcą wracać do poprzedniego życia, mają z porywaczami dzieci itd - co mnie zresztą zupełnie nie dziwi.
Reżyser mówił o swoim gruntownym przygotowaniu do filmu, o rozmowach z wieloma porwanymi itp. i że, zdaje się, jest nie tylko reżyserem, ale ma też jakieś przygotowanie socjologiczne i politologiczne - moim zdaniem wszystko to widać w filmie. Ujawnił też, mam wrażenie, swoje zaangażowanie w sprawy społeczne, i chyba pewną niepoprawność polityczną, mówił o częściowym "załatwieniu" problemu lewicowych bojowników, które było możliwe dzięki "wyprzedaniu części Kolumbii Stanom Zjednoczonym", a które jest tylko pozornym rozwiązaniem problemu, bo "bieda i nierówności społeczne pozostają".

Tak jakoś bez entuzjazmu na tym spotkaniu, zastanawiam się, dlaczego.

romans jak najbardziej mozliwy, bo pewnie "wytworzył" sie syndrom sztokholmski. film mocny, podobał mi się, może nie powala na kolana, paru rzeczy jednak mi zabrakło, głęboko nie wnika, ale jest dobry, ciekawy. polecam

Jak dla mnie film mało wiarygodny. Mimo wszystko oceniam na plus :)

Czy zna ktos tytul piosenki z ostatniej sceny filmu (tej kiedy bohater wraca do domu)?

Film zaczynał się naprawdę świetnie. Ukazanie dzungli, zycia ludzi zaangazowanych w bezsensowny konflikt - na nnie zrobiło to ogromne wrażenie.

Jednakże film przekształca sie w tani melodramat. Najgoirsze sceny to śpiew przy ognisku, pocałunek w romantycznej scenerii, gra w pilke i, co najbardziej tandetne i patetyczne, scena powrotu do domu. Irytowała mnie rockowa muzyka, balladki a la jon bon jovi, spiewane po angielsku z hiszpanskim akcentem.

Film mógłby być naprawdę dobry, a tak oceniam go jako przeciętny plus.

pzdr.

czasem przegięty ten film. i po co to ten męczący HDR przez cały czas!

Ogladałem go podczas 25 Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Scenariusz może nie rewelacja, ale to jak to zostało nakęcone zrobiło na mnie dobre wrażenie. Bardzo podobały mi się zdjęcia robione w kolumbijskiej dzunglii. Pokazanie, że tak dzungla żyje. I wogóle praca kamery w tym filmie zasługuje na uznanie. Miałem okazje porozmawiać z reżyserem po filmie o zdjęciach i mówił, że kręcenie fimu w dzungli jest bardzo trudne, bo jest bardzo kontrastowe światło i szybkie przejścia z dużego cienia do oślepiającego słońca. Film mi się podobał i chętnie bym go jeszcze raz obejrzał, właśnie dla tych ujęć, bo nie były takie hoolywoodzkie.

a co to jest HDR?