Co ty masz tym "Killzone" :):):) Nie żebym jechał po tym filmie, ale....
...jest wiele filmów azjatyckich z ostatnich 15 lat, które można mocno pochwalić,
a "Killzone" nie jest czymś bardzo dobrym na ich tle.
Ja bym szybciej polecił np:
My Sassy Girl 2001,Oldboy 2003, Zagadka zbrodni 2003, Wiosna...lato...jesień...zima 2003,
A tale of two sisters 2003, Pusty dom 2004, A moment to remember 2004,
Bittersweet life 2005,The Chaser 2008, Bez tchu 2008,
Ujrzałem diabła 2010, The Man from Nowhere 2010, War of the Arrows 2011 itp
Podałem celowo filmy tylko z Korei. Bo z Chin i Japonii można wymienić perełek jeszcze więcej.

Dziś dzieci wychowywane są w pełnej szczęśliwości, bezkresnej miłości rodzicielskiej bez wymagań, bez stresu, bez okazywania niezadowolenia prze rodziców. W szkole spotykają nadskakujących nauczycieli, dla których najważniejszy jest nabór nowego rocznika i miłe pożegnanie na koniec szkoły. Dlatego happy-end ci przeszkadza?!
Ja bardzo lubię po nurzaniu się w szarym albo brudnym życiu większości bliźnich zobaczyć sobie takie szczęśliwe zakończenie choćby tylko na ekranie. Lubię zobaczyć "uczciwego" bandytę w kontraście do tych "porządnych", zakłamanych ludzi, którzy mnie otaczają. Lubię zobaczyć prawdziwych, dobrych, bezinteresownych ludzi takich, jak stroiciel fortepianów i jego przybrana córka. Mogę w końcu wyłączyć się z tego rzeczywistego, brudnego świata na godzinę z minutami i odetchnąć.

Są filmy, w których pokazani są dobrzy ludzie, a które nie są do porzygu banalne. No nie wiem, pierwsze co mi przychodzi do głowy to "Tańcząc w ciemnościach", gdzie dobra matka poświęca się dla syna i ten film nie jest przesłodzony i banalny. Ale jest mnóstwo takich filmów... "Życie jest piękne" też mówi o dobrych ludziach. Da się stworzyć AMBITNY film o dobrych ludziach! Argh czy to takie trudne?

Rzeczywiście potraktowałem temat jednostronnie. Nie napisałem, a teraz dodam, że oprócz dobrych ludzi, lubię widzieć zwyciężające dobro i ukarane zło. (Taki widok wprawia mnie w dobry nastrój. Trywialne? Trudno). Jakoś muszę pogodzić się z tym, że mogę zobaczyć to tylko w filmie. Niestety "Tańcząc w ciemnościach" bardzo mnie dołuje. I choć budzi we mnie szacunek, to nie mam ochoty obejrzeć go raz jeszcze. Z zachwytem posłuchałbym natomiast Bjork z muzyką z tego filmu.

wypracowanie gimbusa pt. 'ten film jest be', czyli pierdoły spod stodoły.