Świetna recenzja i podpisuję się pod nią rękami i nogami!

Nogami?! Jesteś dziwny, dziwaku!

Idealne podsumowanie tego filmu! Właśnie przed chwilą go skończyłam oglądać i jestem w kompletnym szoku, bo nie wiem co o nim myśleć. Potraktowanie tego filmu tylko i wyłącznie jako komedii to ogromny błąd, zarówno stwierdzenie, że to dramat tym błędem jest. Bardzo fajnie pokazany temat inności, że nie trzeba wcale aż tak się przejmować tym co inni o tobie powiedzą. Zdecydowanie warto obejrzeć, bo zakończenie pewnie wprawi w pewne zakłopotanie z oceną :)

Dobrze się czyta Twoją recenzję i widać, że napisałeś ją ze szczerego serca, ale jednak nie jestem na tyle wytrzymała żeby przebrnąć dalej niż motyw zwłok wydzielających absurdalne ilości wody, które to ilości zostają wypite przez żywszego z dwójki przyjaciół... Dla mnie film był zbyt obrzydliwy,a humor zawarty w pierwszych scenach to w ogóle nie mój klimat...

Tak, skreśliłam ten film, skreśliłam możliwość, że mógłby mi się spodobać, acz jestem pewna, że znajdzie swoich amatorów. I dobrze. Myślę, że każdy ma "coś" czego nie toleruje. Dla mnie początkowe sceny były trochę jak osoba, która istnieje, ale z którą wiem, że nie ma możliwości, żebym ją polubiła, bo posiada jakąś cechę, która tylko mnie irytuje. Więc czasem, żeby nie mieć konfliktu lepiej taką znajomość zignorować i rozejść się każdy w swoją stronę.

Trochę tylko przykre, że ludzie którym film podszedł oceniają tych, którym nie podszedł i na odwrót. :P

"a humor zawarty w pierwszych scenach to w ogóle nie mój klimat... " - na początku pomyślałem sobie dokładnie to samo. Ale scena z "manierką", o której mówisz już mnie rozbawiła. Do tego momentu przy filmie zatrzymywał mnie głównie Paul Dano i moje pozytywne nastawienie. Jak już mówiłem, ten film nagradza za cierpliwość i otwartość. Uważam, że szczególnie otwartość jest bardzo pomocną cechą w doświadczaniu życia ogólnie, nie tylko doświadczaniu kina. Sama w swoim porównaniu podałaś przykład osoby, którą mówiąc brutalnie jesteś skłonna skreślić przez jedną cechę. Moim zdaniem ludzie to złożone byty, często wiele zyskujące przy bliższym poznaniu i dlatego zasługujące, żeby dać im szansę, podobnie jak ten film.
PS. Szkoda, że muszę się z tego tłumaczyć, ale moja "ocena" ludzi, którym film nie podszedł, to trochę żart i trochę prowokacja na potrzeby podkreślenia pewnych rzeczy w tekście :)

Miałem podobnie, film na początku mnie obrzydzał, ale zacisnąłem zęby i zostało mi to po stokroć wynagrodzone, uświadamiając mi jaki uprzedzony byłem. Od tamtej pory film widziałem prawie 10 razy.

Niektórzy radzą, aby gdy ktoś cię irytuje, spotykać się z nim tak długo, aż przestanie. Zgadzam się, że nie jest zdrowo spędzać czas w towarzystwie osób toksycznych (na przykład: oceniających, przemocowych, przechwalajacych się, poniżających innych czy ciągle mówiących tylko o ograniczeniach) i takich osób czasem lepiej jednak unikać. Jednak czasami warto się zastanowić, czy ktoś, tylko irytujący, choć nie toksyczny, rzeczywiście jest złym towarzystwem? Czasami przecież zdarzyć się może, że to właśnie ta irytująca osoba nauczy nas czegoś ważnego, albo, że gdy poznamy jej inne cechy, odkryjemy jak wiele stracilibyśmy gdybyśmy skreślili ją ze względu na tą irytującą cechę.

Przykre jest jednak, że czasami chętniej spędzamy czas w towarzystwie osób toksycznych, mylnie interpretując ich toksykę jako pewność siebie, albo silny charakter, mimo, że takie towarzystwo jedynie ograbia nas z poczucia własnej wartości i sił a do tego uczy nas szkodliwych wzorców.

Niestety z filmami bywa podobnie... zachwycamy się męskością James'a Bond'a, mylnie uważając go za wzór dżentelmena a pomijamy pierdzącego Mannego, nie wiedząc nawet, że to właśnie Manny miał osobowość prawdziwego dżentelmena.

Interesujący film który nie do końca zrozumiałem tak że dzięki za rzucenie światła na tę kwestie. Surrealistyczna forma z wartościową treścią, to chyba jedna z możliwości określenia tej produkcji. Jednak nie znalazłem w nim prawie nic dla siebie. Raczej nie wpisuje się w żadną z dwóch grup odbiorców które wyróżniłeś tak że nic przede mną nie odkrył. Oglądałem częściowo na fast forward bo trochę znudziłem się czekaniem na jakiś plot twist, triumf dobra nad złem a raczej w tym przypadku świadomości nad ignorancją którego mi tu zabrakło. Nie liche aktorstwo. Ogólnie pozytywna ocena. Elo.

Wspaniale napisana recenzja! A film w pierwszych minutach chciałam wyłączyć, ale ostatecznie mnie wciągnął, bawił, wzruszył i skłonił do przemyśleń. Niewątpliwie jest o akceptacji inności, ale też siebie samego. Szczególnie o zmaganiu się z samoakceptacją w młodym wieku i o lękach, rozterkach i pragnieniach, których się wówczas doświadcza. I pięknie pokazuje przyjaźń i siłę jaką ona może dać. Film nagrodę szczególną powinien dostać za scenografię. Nigdy nie widziałam tyłu pięknych rzeczy wykonanych ze śmieci.