Tytułowy Człowiek ciągnący wózki mija innego, który niczym Jezus niesie krzyż. W wózkach tych ma cały swój dobytek. Siedzi na rzeką na mostku i czyta książkę a w pobliżu jadą motocykliści. Podjeżdżają za wózek i jeden z nich zagaduje do głównego bohatera co czyta. Dziewczyna jadąca z nim prosi by nie zaczepiał mężczyzny i by dalej jechali po czym faktycznie opuszczają to miejsce. Później mija ich a kobieta idzie płacząc, bo Darek miał wypadek. Kiedy robi się ciemno wózkarz zakłada na tyle drugiego wózka lampkę, bo samochody zaczynają na niego trąbić.

Wieczorem dociera do peronu w Czarnocinie. Wchodzi do budynku podłącza grzałkę do prądu i wsadza ją do słoika do którego nalał wody. Następnie coś zawija w gazę i robi sobie prowizoryczną herbatę. Rozkoszując się napojem w ciemnościach patrzy na oby budynek i podjeżdżający pociąg. Następnego dnia jakiś jegomość podchodzi do głównego bohatera i tak po prostu robi mu zdjęcia jakby był jakimś eksponatem. Przygotowany na taką ewentualność wędrowiec wywiesza tabliczkę z napisem ''Zakaz fotografowania'' po czym wchodzi do środka jednego z wózków. Za chwile przychodzi kamerzysta...

Bohaterem filmu jest skromnie żyjący mężczyzna na pierwszy rzut oka przypominający bezdomnego włóczęgę. Po części jest to prawda, bo wędruje ciągle a domem mu są wózki, które ciągnie. Nie widujemy go w większych aglomeracjach a raczej w małych miasteczkach i wsiach. Sam z siebie stara się nie wdawać w interakcje z innymi ludźmi chyba, że jest potrzeba. Dorabia sobie handlem obwoźnym różnymi rzeczami. Jest bardzo zaradny i uczciwy. Spotyka na swojej drodze zarówno ludzi dobrych jak i złych jak np facet wymuszający pierwszeństwo, którego zagrał znany i lubiany Lech Dyblik. W głównej roli świetnie się spisał Adam Leniec. Szkoda, że produkcja trwa lekko ponad godzinę, bo odczuwam duży niedosyt. Dużo wątków można by rozwinąć lub dodać nowsze. Muzyka świetnie współgra z fabułą i pięknymi plenerami jakie przewijają się w filmie. Moja ocena to 9/10.