Ale przecież nikt tej żabki specjalnie dla filmu do studni nie wrzucił, pojawiła się przypadkiem, reżyser podchwycił metaforę którą przyniosła sama rzeczywistość, nie założył tego grafomańskiego chwytu z góry. Sfilmowanie żabki na dnie studni w okolicznościach gdy filmuje się takie dno wałęsowskiej studni w postaci rudery w szczerym polu, w obrazowy sposób pokazuje niemożliwy do pokonania skok jaki wykonał Wałęsa. Dajemy zerowe szanse żabce na wydostanie się ze studni a Wałęsa z takiej studni wyszedł. Ostatnie kadry zestawiające wnętrze wiejskiego domku z pałacem prezydenckim są konsekwencją sceny z żabką. Może to właśnie rzeczywistość jest pretensjonalna, ale dobry dokumentalista stara się ja tylko rejestrować nie unikając przy tym metafor jakie może wydobyć z niej kamera umiejętnie skierowana w to a nie inne miejsce. Królikiewicz skierował ją na żabkę w odpowiednim momencie.