Powiem na początek jedno. Spielberg często tworzy kino
oparte na wrażliwości, ale w ''Czasie wojny'' (nie wiedzieć
czemu akurat oryginalny tytuł został tak przetłumaczony?), z
przesłodzeniem i ckliwością przesadził jak w żadnym innym
filmie ,który wypuścił na światło dzienne, a który miałem
okazję widzieć. Sama fabuła opierająca się na pokazaniu
odruchów człowieczeństwa w okresie tak trudnym dla
ludzkości jest dobrym tematem, lecz to w jaki sposób mamy
to serwowane już może drażnić. Brak w tym wszystkim
realizmu. Ja rozumiem wszystko i jak się mawia ''świat jest
mały''. Rozumiem również, że różne historie się potrafią
zdarzyć, ale ta którą dostajemy od pana Stevena jest wręcz tak
nieprawdopodobna, ociekająca banałem, że boli trochę fakt,
iż film przeznaczony przede wszystkim dla starszej widowni,
stał się familijną opowieścią ,a przecież taką wcale miał nie
być. Tym co widzimy na ekranie to może się zafascynować
moja 10-letnia córka. Najpierw będzie się cieszyć i urzeknie ją
Joey, a następnie w dalszej części filmu załzawią jej pewnie
oczęta gdy zobaczy cierpienia jakie przechodzi ten jak i inne
konie, a które strasznie uwielbia. Nie powiem, bo mnie sceny
w których bezpośrednio te stworzenia brały udział, a mówię o
bitwie czy wysiłku ,jednak irytowały, lecz takie są właśnie
okrucieństwa wojen. W filmie padły parę razy nawet słowa
''każdy na wojnie musi coś stracić''. Nasz młodzieniec stracił
coś bardzo cennego. Przyjaciela, którego układał i chował. I
nie byłoby nic w tym dziwnego, gdyby nie to, że ich oddzielna
wędrówka po europejskim froncie skończyła się tak
szczęśliwie, a fragment finałowy ,dosłownie zwalił mnie z nóg.
Kto widział ten kuma.
Nie powiem bo produkcja ta zawiera kilka przynajmniej
trafnych i mądrych tekstów jak na przykład ''Rezygnacja z
dumy wymaga odwagi'', ''Bądź dumny z dobrze wykonanej
przez siebie roboty'' czy ''Mogę cię bardziej znienawidzić, ale
nie mniej kochać'' ,a gęś obronno - wyścigowa potrafił
wywołać uśmiech na twarzy, lecz to przy całości opakowanej
w infantylność jest jak kropla w morzu. Największym jednak
atutem jest na prawdę piękny koń Joey (kompletnie się na
koniach nie znam i zupełnie się nimi nie fascynuję), który
jednak coś w sobie miał takiego, że mnie przekonał do
siebie. No i jest jeszcze strona wizualna i techniczna.
Rewelacyjne zdjęcia i nietypowe kadrowanie scen. Film
obdarowany jest w nasycenie szczegółów, posiada
wyrazistość kolorystyczną, jest niekiedy jak pomalowany
pędzlem. Scenografia także zasługuje na pochwałę. Ale to nie
wystarczy dla mnie abym uznał go nawet za niezły. No bo jak
można przez kilkadziesiąt pierwszym minut oglądać bajeczkę,
a następnie już do końca masę wspomnianych
niedorzeczności i naiwności w dramacie wojennym? Jeszcze
jak denerwujący jest fakt, iż niemieccy żołnierze nawijają po
angielsku. Komendy są w ojczystym języku, ale reszta już nie.
Przy takim budżecie Spielberg powinien tak dobrać na
castingu ludzi, żeby mówili jak się należy ,bo przez to obraz
jeszcze bardziej traci na autentyczności. A fragment
uwalniania konia z drutu .... może lepiej skończę.
A więc ''Czas wojny'' to wbrew pozorom, opowieść w sam raz
do oglądnięcia całą rodziną w deszczowe niedzielne
popołudnie z tym, że my starsi musimy przyjąć z góry pewien
dystans do tego co będziemy widzieć. Nasze pociech ,tylko
nie takie mające po 5-6 lat oczywiście, powinny być
zadowolone. Niestety od siebie mogę wystawić co najwyżej
5/10. Lekkie rozczarowanie.
Pozdrawiam