Trudno pisać o tym filmie bo jest skrajnie nierówny. Dodam że nie do końca go zrozumiałem, ogarniałem trudne różne artystycznie dzieła, a tu ta amatorska produkcja zrobiła mi kompletny mętlik w głowie. O ile przesłanie łatwo skumać i widać w co konkretnie celuje reżyser, to o co chodzi bohaterowi w życiu, co chce osiągnąć, po co postępuje jak postępuje i co w ogóle tkwi w jego głowie jest dla mnie zagadką. No, ale ogląda się to dobrze, film napędzają dobre dialogi i konwencja. Pół filmu jest takim para dokumentem i to nakręconym tak realistycznie że człowiek nie wie czy czasem nie oglądamy prawdziwych nagrań. Obraz uderza w wiele aspektów życia zwykłego Amerykanina tamtych czasów i strzały te są niezwykle celne. Zwłaszcza że scena przedstawienia "Be Black" szokuje do dziś. Z drugiej jednak strony o ile początek jest poukładany to końcówka razi amatorszczyzną i jak już wspomniałem fabularnie jest dla mnie średnio czytelna. Młody De Niro daje rade, scena gdy ćwiczy rolę policjanta jest taką zapowiedzią "you talking to me" z "Taxi drivera". Muzyka trochę mnie wkurzała, zwłaszcza że przez większość czasu leciał ten sam motyw. Zakończenie niezłe, ale bez rewelacji. Na pewno chętnie sięgnę po wcześniejsze kooperacje De Palma-De Niro, mimo że ponoć są dużo gorsze .