W tym autobiograficznym filmie Barbara Hammer opowiada o swoich doświadczeniach od najwcześniejszych lat, relacji z matką, która miała nadzieję, że córka będzie kolejnym wcieleniem… Shirley Temple. Artystka opowiada o pozostawieniu męża i odkrywaniu swojej tożsamości seksualnej po ukończeniu 30 lat, wkrótce po tym jak poznała słowo "lesbijka". Jedną z ważniejszych postaci przywołanych w filmie jest Florrie Burke, którą Hammer określała miłością swojego życia.

W obrazie przebrzmiewa fascynacja doświadczeniem płynności tożsamości, ciągłego poszukiwania wyrazu siebie w jednocześnie prawdziwych i odgrywanych gestach. W filmie Hammer przedstawia siebie zarówno jako Barbarę Hammer jak i Boba Hammera, zmieniając zaimki z "jej" na "jego" i na "ja". Film skupia się na performatywnej naturze ekspresji tożsamości, wyrażanej za pomocą fantazji i "prawdy". Jednocześnie podważa granicę między tymi terminami. Barbara Hammer zaznaczała, że ich odróżnienie w tym filmie pozostawia widzom.

Film jest drugim – po ikonicznych "Nitrofilmowych pocałunkach" ("Nitrate Kisses") – obrazem składający się razem z "History Lessons" (USA, 2000) na trylogię "Invisible Histories", mającą na celu uwidocznienie lesbijek i osób nieheteronormatywnych w przestrzeni publicznej.