MIchael Cane nigdy nie zawodzi :) Piękny film .
Jest w tym obrazie coś takiego , co przywołuje mi skojarzenia z "Dear Frankie" ... Najprawdopodobniej chodzi o swego rodzaju subtelność . Wrażliwość z jaką twórcy obu filmów umieli opowiedzieć o trudnych , ciężkich sprawach i problemach , które mogą przytrafić się każdemu , niezależnie od wieku . O samotności , potrzebie "bycia z drugim człowiekiem" , uczenia się od siebie i dawania sobie czegoś , bez czego kiedyś wydawało się , że można żyć , a co z czasem okazuje się być niezbędne by móc być spokojnym , szczęśliwym , by mieć do czego tęsknić i by wiedzieć za czym się tęskni...
Ale to jest smutny fim , "Frankie" też nie , od czasu do czasu można się uśmiechnąć i czasem też "uronić łzę"
Obie produkcje nie są z gatunku "powalam cię na kolana i do końca świata o mnie nie zapomnisz" ale są wśród nas wrażliwcy , którzy takie filmy uwielbiają i długo ich nie zapomną. Ja się do nich zaliczam .