Jedynie techno Unera, w stylu Carla Coxa i Johna Digweeda, lekko podnosi poziom tego filmu. Główna bohaterka chyba nawet nie była na żadnej imprezie, dostaje konwulsji za konsoletą, rękoma macha na prawo i lewo, poczucia rytmu zero. A Reneusz to w ogóle nie wiem co tam robi. Wszystko jest przesadzone, robione jakby na siłę, fabuła jest tak samo płytka jak gra aktorska. Zmienia się to nieco kiedy zaczyna grać muzyka, czy to na imprezie czy jako podkład do scen, wtedy robi się fajny teledysk. Jednak jak dla mnie za mało jest tych momentów i sądzę, że chyba lepiej puścić sobie live seta Unera z Youtube'a niż oglądać ten film.