Pozostająca w cieniu innych, nie uzasadnionym w żaden sposób, adaptacja Bologniniego daje szansę na spojrzenie na bohaterkę romansu w sposób inny niż ten ,,kanoniczny", wywiedziony bardziej z opery Verdiego, stąd ten cudzysłów,niż z literackiego oryginału. Choć i książka Dumasa-syna idealizuje kurtyzanę. Właściwie to nie jest adaptacja a sfilmowana historia życia Marii Duplessis, ponieważ autor książki występuje tu jako jedna z postaci.
Mamy zatem możliwość poznać dzieciństwo Marii, jej nader osobliwą relację z ojcem, drogę jaką odbyła do wyższych sfer... Pomimo wielu wydarzeń ta część filmu wydaje się być mniej wciągająca. Wydaje się, iż kręcono ją w niejakim pośpiechu, inscenizacja jest telewizyjna, dramaturgicznie nie wybrzmiewa. Ale już od scen dziejących się w Paryżu oglądamy kino rasowe. Widać, że p.Bolognini ma warsztat filmowy w palcach i potrafi prowadzić aktorów. O kreacji Huppert, która wyrachowanie i emocjonalny chłód kurtyzany łączony z zagubieniem wartości moralnych oddała bezbłędnie, nie ma potrzeby wspominać.To aktorka, która swoją urodę, nie taką wprost, ozdabia atrybutami kobiecości doskonale, szczególnie przy tym zadaniu aktorskim. Z równą satysfakcją ogląda się aktorstwo Gian Maria Volonte, który konflikt miłości rodzicielskiej z naturą alfonsa rozegrał wspaniale, czyniąc niejednoznaczność tej postaci znacznie oryginalniejszą niż w książce. Film dostał zasłużone wyróżnienia za scenografię i kostiumy co rzeczywiście podnosi jakość spektaklu.
To, że inne postaci męskie są budowane z dwóch, głównie, atrybutów, mianowicie popędu i naiwności nieco zaburza wiarygodność całości. Tym niemniej film, z wydobytymi naturalistycznymi akcentami obejrzałem z dużą satysfakcją. Good night, and good luck, esforty.
7/10