Robespierre być może był doskonały, przynajmniej tak go kreuje Jan Baszkiewicz w swoich książkach. Danton był zwykłym demagogiem. W sumie rola odwzorowuje jego lekką "osobowość" - aczkolwiek podobno umiał mocno przemawiać. Pszoniak był świetny, sceny z rozmowy z Dantonem czy Desmoulinsem - super sprawa.

Świetny film i role. Najbardziej pamiętam dwie rzeczy: motto > Prawo jest dla tych, którzy potrafią się bronić < oraz scenę z nalewaniem i podnoszeniem kieliszków; niech się schowają wszelkie inne sceny pojedynków filmowych!

Precyzuję to wspaniałe motto:

"Człowiek póty ma prawa, póki potrafi ich bronić".

Pozdrawiam.

Ja zacytowałem to, co pojawia się jako tekst na ekranie na samym początku filmu.

Ja natomiast słowa które wypowiada Philippeaux do Camille'a po tym gdy ten rozpacza po ich aresztowaniu.

Nie bardzo kojarzę ten moment o którym Ty mówisz, może oglądałem wersję bez tego tekstu.

Dopiero niedawno zaczęłam nieco bardziej świadomie nadrabiać dorobek Pszoniaka, ale muszę przyznać, że faktycznie pasuje idealnie do tej roli, zrobił na mnie ogromne wrażenie.

PATRICE CHEREAU jako Kamil Demulę! To jest aktorski popis!

Taaaaak!!!!!

Tak, w filmie to chyba najlepsza rola Pszoniaka. Ta neurotyczność i obrzydzenie?/strach? wobec samego siebie widoczne w każdej scenie.
Prócz tego Linda jako Saint Just... :)))
W ogóle ciekawy zabieg obsadowy Wajdy - obóz Dantona grali Francuzi, obóz Robespierre'a - Polacy.

Doskonały, parfait, magnifique, impeccable!
W każdej scenie. Jak w tej, w której pije przelane wino

Pszoniak to mistrz, ta sama ekspresja to Jan Peszek. Obaj stworzeni do roli Jokera