Nie da się nazwać tego filmu inaczej. Jest on bowiem zarówno jako film akcji jak i ekranizacja komiksu , ,,dziełem" barzdo mizernym , adresowanym niewiadomo do kogo. Idiotyzmy mnożą się tu jak króliki i przyparwiają o ataki spazmatycznego śmiechu. Nie chodzi tu o to , że obraz ten opowiada o ślepcu zwalczającym zbrodnie - bo taka już jest treść tej opowieści - problem w tym jak owa historia została opowiedziana. Od pierwszej chwili gdy poznajemy młodego Matta jawi nam się on jako ofiara losu , dokuczają mu koledzy przed , którymi nie potrafi się obronić , na dodatek traci wzrok. Tu dzieje się rzecz niesłychana ów nieudacznik przemienia się po ociemnieniu w karateke , któremu Bruce Lee , Jet Li i Jackie Chan razem wzięci nie dorastają do pięt. Prosze ile daje ślepota ! Gdy nasz bohater dorasta postanawia bronić słabych i uciśnionych zarówno jako adwokat jak i tytułowy Daredevil. Moje pytanie brzmi z czego ten facet żyje ? Bo w końcu za swe usługi pozwala swym biednym kljentą płacić rybami i innym badziewiem. Skąd więc nasz heros bierze te wszystkie przedziwne zabawki , których urzywa do walki z przestępcami ? Ale na tym nie koniec nasz ,,superman" w końcówce filmu jest umierający jednak sił mu starcza by pokonać dwuch głównych oprychów. Cudowne ozdrowienie - może wzrok też odzyska ! Najgorzej jest tu jednak z klimatem będącym najważniejszym elementem tego typu produkcji. Pod tym względem nie ma mowy by film ten dorósł do pięt dwum częścią Batamana autorstwa Burtona. Rozumie , że ,,Daredevil" miał w zamierzeniu nawiązywać właśnie do atmosfery tamtych filmów , za miast tego jest nudny i bajecznie najwny. Bohaterowie snują się tu jak cienie , niezrozumiali i dziwni nie dlatego ,że są to ,,papierowe" postacie ale dlatego , iż reżyser wraz z aktorami nie pokusili się by tchnąć w nie odrobine życia. Cały obraz sprawia wrażenie filmu kleconego od niechcenia , ,,na kolanie" , a nie tak ów film powinien wyglądać !