co do punktu trzeciego uważam, że to przegięcie i propaganda...tam nie ma żadnego napisu "Win sto" ale po prostu fragment napisu - "Winsto...". Czy wszędzie trzeba doszukiwać się aluzji i podtekstów?:)moim skromnym zdaniem ta koncepcja jest mocno przerysowana i ma się nijak do filmu :)

uwazam, że TAK, TRZEBA! jestem na świeżo po obejrzeniu części ósmej, dlatego chciałam zwrócić uwagę na skrzywiony obraz, który ciągle trzeba poprawiać, oraz spotkanie w parku pani prof. z akrobatą, który stwierdza, że w jej wypadku "jest już za późno" (na co? odwrócenie czasu? zadośćuczynienie?)
pozdrawiam

A jak zinterpretujecie ten niewyraźny, brudny obraz w sepii w dekalogu 5?

ja interpretuję epizod z akrobatą w ten sposób: on ma giętki kręgosłup - ona jest za stara na to, żeby jej kręgosłup stał się giętki; Kieślowski krytykuje tu nowe czasy, nowe pokolenie za to, że stało się relatywistyczne i brak mu twardych zasad moralnych (pierwsze skojarzenie z kręgosłupem - kręgosłup moralny)

Fakt, ten ciągle przekrzywiający się obraz jest dość zagadkowy - może symbolizuje, że trzeba ciągle prostować (ścieżki, szlaki, kłamstwa), niezależnie od tego, że efekt nie jest trwały. Dążyć do tego, by żyć prosto, mówić prawdę, choć czynniki zewnętrzne (zachowania innych i ich interpretacje naszych czynów) - i tak to wykrzywiają.
Epizod z akrobatą w parku może faktycznie sugerować, że dla Zofii jest za późno, ale wymowa filmu jest inna - nie jest za późno, bo udaje się jej wyprostować i oczyścić relację z Elżbietą, choć np. relacji z pomówionym fałszywie o współpracę z gestapo człowiekiem już nie - on zamyka się w sobie, w swoim zgorzknieniu, niechęci i nieufności do świata.
Zofia w tej scenie w parku jednak próbuje się odpowiednio zgiąć, nie rezygnuje od razu - to też pewnie jakaś wskazówka, że warto próbować...

moje skojarzenie było takie, że przekrzywiający się obraz i to, że ktoś go stale stara się poprawić oznacza, że coś już się stało, że jakiś błąd został popełniony i że choćby się chciało, to nie da się tego odwrócić, naprawić. W tym wypadku ani Zofia, ani Elżbieta nie są w stanie odwrócić tego co się stało (obie poprawiają obraz a on i tak znów się przekrzywia) i chociaż wydaje się, że naprawiają relację między sobą, to jednak pewien błąd został popełniony i nie da się już go naprawić - sama Zofia mówi "życie dziecka jest najważniejsze", a więc zdaje sobie sprawę z tego, że jej decyzja była zła. mówi także, że tamten wieczór miał duży wpływ na jej życie, ale nie chce o tym mówić i nie wchodzi w szczegóły. takie były moje pierwsze skojarzenia, jestem świeżo po obejrzeniu filmu ;)

Myślę, że ten kadr, redukujący napis na plakacie do wieloznacznego WINSTO, nie jest przypadkowy, zwłaszcza że pojawia się dwukrotnie. I dość łatwo odnieść go do filmu: w kategoriach winy można potraktować i aborcję, której dokonała Anka, i jej kłamstwo - przecież wymyśla treść listu matki, by poddać Michała i siebie próbie. Wreszcie - wzajemną relację głównych bohaterów, którzy niepewni biologicznej więzi widzą w sobie kobietę i mężczyznę. I instrumentalny stosunek Anki do Jarka (a chyba i do poprzednich chłopaków), a może nawet - domniemaną - zdradę matki Anki...

W VIII części nie widzę tam swastyki, pewnie ci chodzi o miejsce, w którym później będzie siedział Barciś prawda? Jest tam coś co wygląda jak ledwo 1/3 swastyki, ale trudno powiedzieć, czy to to, choć to może być znaczące, że na miejscu, gdzie jest niepełna swastyka pojawia się najważniejsza postać w całym Dekalogu grana przez Barcisia.

Pokusiłbym się też o stwierdzenie, chociaż to raczej nie żadna ciekawostka, ale Dekalog 8 trochę próbuje interpretować całą serię. Wypowiedzi Profesor, starszej kobiety, na to wskazują. Szczególnie utkwiła mi w głowie wypowiedź, że nie nazywa Boga Bogiem, ale każdy ma to w sobie itp. - podobnie przecież jest w całej serii, odnoszę to konkretnie do postaci Barcisia, która przecież nie chodzi w koszulce "Bóg", a mimo tego można ją tak odczytywać.

W fragmencie filmu odgrywającym się w sali wykładowej odnaleźć można także inne symbole. Przykład, w momencie, w którym profesorka uświadamia sobie o czym opowiada jej gość ze stanów wchodzi pijany student. Dla mnie to jakby interwencja diabła. Próbuje przeszkodzić w wyjaśnieniu nieporozumienia między tymi osobami. Do tego w pewnym momencie, po angielsku, czarnoskóry student mówi "wnoś się". Dla mnie ten student występuje w podwójnej roli, z jednej przez kolor swojej skóry - tak jakby twórcy filmu chcieli podkreślić, że oto przez chwilę szatan mąci (jestem daleki od szowinizmu rasowego). Ale oczywiście tzw. adwokatem diabła nie jest ten student, tylko ten pijany. Stąd podwójna rola czarnoskórego. (Jak wiadomo, kiedyś diabła malowano na czarno - zresztą i teraz dzieje się to często). Bo druga rola, to tak, w której mówi "Wynoś się" Przepędza go, choć nie do końca rozumie słuchaną historię (na bieżąco tłumaczy mu kolega). Ale to też podkreśla, że i inni w tej sali (poza profesorką i lektorką) nie rozumieją ukrytego sedna. Zresztą i one w pewien sposób nie rozumieją. Widać to choćby po mimice profesorki i zabawie łańcuszkiem lektorki. W momencie kiedy wypraszany jest pijany student, profesorka podejmuje decyzję, czy żyć nadal w kłamstwie, czy odważnie otworzyć się i poprosić o przebaczenie. Podejmuje ją, kiedy wyrzuca studenta, a nie, np. przerywa zajęcia i odprowadza go do dziekana. I w tym momencie, kiedy zamykają się drzwi za pijakiem, ruch kamery pokazuje, że dotąd puste miejsce zajmuje Barciś, symbol wysłannika Boga, który przez chwilę głęboko spogląda w oczy profesorki, jakby ją oceniał. Rzut kamery jakby symbolizował odwzajemnienie tego spojrzenia. Tzn. jakby profesorka i sama siebie oceniła oczami Boga. Jak dla mnie jedna z najlepszych scen. Przez to spojrzenie można też, w pewien sposób interpretować jakby twórcy filmu dawali pytanie widzowi: A Ty? Jak to oceniasz? Jaki wyrok dajesz? I później kiedy sprawa wyjaśnia się (w dalszej części filmu) ocenia się ówczesny swój werdykt. hmmm.... Jak widać, trzeba czasem hamować się z werdyktami. I jak czasem zbyt pochopnie je wydajemy. Oczywiście, ta część dekalogu, jak chyba żadna inna wymusza też ocenę samego siebie. Dodam, że wg Kieślowskiego, Barciś nie symbolizuje Boga, tylko anioła. Usłyszałem to w jednym z jego wywiadów.

w części IX, w ostatniej scenie, kiedy Hanna rozmawia z Romanem przez telefon, padają słowa:
-Jesteś, Boże jesteś.
-Jestem.