Ósme przykazanie głosi: “Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek”.
To kłamstwo wkrada się w życie Zofii i Elżbiety. Elżbieta jest ofiarą, Zofia może ratować, jednak postępuje inaczej. Elżbieta wybaczyła Zofii. Zofia odzyskuje spokój, dziewczynka przeżyła, nie skazała jej na śmierć. Jednak ja nie jestem przekonana czy jej postępowanie mogło zostać usprawiedliwione. Jakie źródło miał głos przebaczenia w młodej Żydówce? Może wynikał on z nieświadomości tego w jakim niebezpieczeństwie się znalazła, była przecież bardzo mała, miała 6 lat. Czy w umyśle 6-letniej dziewczynki może zrodzić się nienawiść. Ile jest w stanie zapamiętać tak małe dziecko. Poza tym przed Elżbietą stała teraz Pani profesor w podeszłym wieku, wykładowca filozofii, etyki. Wg mnie decydujący głos mógłby zabrać w tej sprawie krawiec. Ten jednak nie mówi nic. Być może wojna usprawiedliwia wiele,a strach, niepokój o siebie i swoich bliskich są w stanie zniszczyć nawet najodważniejszą i najszlachetniejszą osobę. Uważam jednak, że pewnych rzeczy nie da się naprawić i gest przebaczenia nie jest w stanie uwolnić nas od winy za popełnione zbrodnie. Moim zdaniem prawdziwy głos ofiary - tego małego dziecka Żydowskiego - pozostał ukryty pod obojętnością i tajemniczością krawca.

Czy nie na tym polega lekcja ze wszystkich części Dekalogu Kieślowskiego, żeby bardzo, ale to bardzo rozważnie używać słów "dobry", "zły" ? Według mnie przebaczenie Elżbiety nie uwalnia Zofii od ewentualnej winy. Ona będzie żyć z tym brzemieniem do końca życia, chociaż jest to raczej jej wina niezawiniona. A źródłem przebaczenia Elżbiety jest zwykła chęć ułożenia sobie życia, zrozumienia, poznania siebie poprzez inne osoby. Chęć uporania się ze swoim własnym życiem wymaga przebaczenia dla Zofii.

Nie nazwałbym też postawy krawca "obojętnością". To raczej trauma i efekt doświadczeń, o których napomina główna bohaterka i nie nam dane jest go osądzać. Nie zechciał podzielić się swoimi doświadczeniami/emocjami, musimy to tylko zaakceptować, ale nie powinniśmy go osądzać, bo choćby mógł pomóc Elżbiecie, to może w jego życiu stało się coś, co nie pozwala mu wrócić choćby na sekundę do tych czasów?

Zgadzam się. Elżbiecie nie udało się wyprostować krzywowiszącego obrazu w domu Zofii. Jej przebaczenie nic nie zmieniło. Ciężar na sumieniu pozostał.

nie wiem czy poprawnie ale ja cala historie interpretuje inaczej,zofia nie pomogła elżbiecie podczas wojny ze strachu albo pod wplywem męża a teraz skłamała mówiąc że to rzekomo przez informacje na temat krawca
ciezka ta cześć jest , mysle ze wszystko zawiera sie w tym milczeniu krawca

Generalnie uważam że wszystkie filmy Kieślowskiego zawierają owe ukryte znaczenie. Dlatego trzeba je oglądać kiedy się ma trzeźwy umysł i nie jest się śpiącym czy zmęczonym. Myślę że Kieślowski jest intrygujący bo każdy inaczej intereprtuje znaczenie jego filmów a także dostrzega inne ukryte motywy w jego filmach. Myślę że to w połączeniu z jego nagłą śmiercią przez którą nie dowiemy się "co autor miał na myśli" czyni jego filmy tak intrygujące. Oczywiście są filmy jego które są lepsze lub gorsze ale żaden z nich nie schodzi ponad pewien wysoko określony poziom.

Co do samej "ósemki" to uważam że film jest dobry ale nie zachwycił mnie. Oceniam go na solidną "7" bo wszystko zostało zagrane dobrze ale zabrakło mi wejścia na wyższy poziom i mówię tu głównie o grze aktorskiej która nie jest zła ale nie wyróżnia się specjalnie.

Takie powinno być zakończenie, które wykorzystało by potencjał podjętego tematu. Jeśli rzeczywiście według tej interpretacji Zofia nie przyjęłaby Elżbiety ze względu na posłuszeństwo przykazaniu "Nie będziesz mówił fałszywego świadectwa(...)" i przy spotkaniu po latach okłamałaby ją, to ten film byłby majstersztykiem i w mojej skromnej ocenie najwybitniejszym filmem Kieślowskiego. Wydaje się to dość mało prawdopodobne, ale w głębi duszy wierzę że Kieślowski na to wpadł i zmieniam ocenę z 3 na 10;)