Bardzo ciekawy i wciągający film. Pewien producent filmowy znajduje w knajpie ciało pewnego zaangażowanego politycznie człowieka i razem ze wszystkimi pracownikami knajpy jest przesłuchiwany w sprawie morderstwa. Pomimo, iż sekwencja otwierająca film nie jest jednoznaczna, reżyser nie daje nam powodów, aby podejrzewać bohatera o udział w zbrodni. Szybko dostaje on kartki z pogróżkami, ale brnie w sprawę coraz głębiej, próbując na własną rękę oszukać sprawców. Jego motywacje są dość zawiłe, ale z czasem się klarują... i tu pojawia się problem, bo można by bohaterowi zarzucić pewien brak logiki... można, ale nie trzeba. W każdym razie bieżąca akcja, która składa się głównie z dialogów z prowadzącym śledztwo policjantem, zoną i kilkoma osoba z knajpy, przeplatana jest retrospekcjami z czasów wojny, które rzucają światło na motywacje bohatera. Trzeba przyznać, iż razem tworzy to całkiem oryginalną historię i pozostawia pewne pole do interpretacji, zmusza do zastanowienia. Reżysersko to obraz wypada elegancko i podobało mi się to bardziej, niż późniejsze filmy Doniola-Valcroze'a. Obsada jest bardzo dobra, co ma niemałe znacznie w filmie bazującym bardziej na dialogach, niż akcji. Osobiście zdecydowanie polecam i zastanawia mnie, czy fakt, że film przeszedł bez echa związany jest z postacią reżysera, czy też z jego wymową. A ta swoją drogą nie jest jednoznaczna i zarówno w uniwersalnych kwestiach moralnych, jak i politycznych i czy oceny postaw Francuzów w trakcie II wojny światowej może budzić pewne kontrowersje...