W 2001 roku, w ostatnim dniu szczytu G8 w Genui, tuż przed północą, ponad 300 policjantów zrobiło nalot na szkołę Diaz, szukając terrorystów wśród znajdujących się tam demonstrantów. Wewnątrz szkoły 90 aktywistów – głównie studentów z całej Europy, którzy przyjechali do Genui na antyszczyt pod hasłem "Inny świat jest możliwy" – wraz z garstką zagranicznych dziennikarzy szykowało się do snu. Kiedy policjanci wdarli się do środka, manifestanci podnieśli w górę ręce w geście kapitulacji. Nie bacząc na to funkcjonariusze zaczęli ich masakrować pałkami, zarówno młodych, jak i  starych, mężczyzn i kobiety – wszystkich bez wyjątku. Potem demonstrantów przewieziono do koszar policji w Bolzaneto, gdzie przez trzy następne dni przetrzymywano ich bez postawienia zarzutów i poddawano dalszym torturom.

Jest lipiec 2001 roku. W Genui odbywa się szczyt państw G8. Do Włoch zjeżdżają się nie tylko najważniejsi politycy świata, ale także tłumy alterglobalistów. W całym mieście panuje ogromne napięcie. Młodzi manifestanci okupują ulice, a włoskie służby bezpieczeństwa w każdej chwili są gotowe do zbrojnej interwencji. Drugiego dnia szczytu dochodzi do starć protestujących z policją, podczas których ginie jeden z najaktywniejszych demonstrantów, 23-letni Carlo Giuliani. Ale to dopiero początek. Spirala przemocy systematycznie się nakręca, a jej eksplozja następuje w nocy z  21 na 22 lipca w budynku szkoły Diaz, gdzie policja, pod pretekstem poszukiwania terrorystów, masakruje dziesiątki uczestników protestu.