Na jednej z tropikalnych wysp trwając prace związane z pogłębieniem dna czy czymś takim. Sielskie życie na wyspie ulega zmianie gdy z dna zostają wyłowione dwa zahibernowane dinozaury(jeden roślino, a drugi mięsożerny), które w okolicznościach tropikalnej burzy wracają do życia. Tak w skrócie prezentuje się fabuła tego przygodowego dzieła, które mogło być inspiracją dla Spielberga przy tworzeniu Parku Jurajskiego. Niestety film wypada słabo. Aktorstwo jest bardzo niskich lotów. Prawie wszyscy aktorzy zagrali tutaj bardzo sztucznie i bez wyrazu. Jedynie Fred Engelberg stworzył wyrazistą i przekonywującą postać. Staram się nie krytykować dzieci w filmach jednak tutaj spotkałem się chyba z jedną z najgorzej zagranych postaci dziecięcych. Chłopiec o imieniu Julio zagrał tak nienaturalnie swoją postać i będąc przy tym skrajnie irytującym, że sceny z nim były dla mnie największą katuszą podczas seansu. Pierwsze pół godziny filmu były dla mnie nie lada przeprawą. Film przez ten czas nie próbował niczym przykuć mojej uwagi poza masą niepotrzebnych dialogów. Zapewne miało to na celu wprowadzenie postaci jednak bohaterowie w filmie są zwyczajnie papierowi. Jedynie wspomniany już Engelberg jako chciwy zarządca wyspy wydaje się być postacią interesującą. Nawet statyście, w których wcielili się zapewne mieszkańcy wyspy nie próbowali jakkolwiek grać swoich postaci. Oni po prostu byli na planie i najprawdopodobniej oczekiwali aż ekipa odpłynie z ich wyspy by Ci mogli wrócić do swoich standardowych zajęć. Dopiero w momencie gdy ożywają dinozaury zaczyna się budować napięcie, ale tak naprawdę po około godzinie film osiąga odpowiednią dramaturgię oraz poczucie zagrożenia ze strony mięsożernego dinozaura. Dinosaurus! by stać się filmem odrobinę bardziej familijnym wprowadził element humoru. Żarty, dowcipy czy gagi stoją tu jednak na bardzo niskim poziomie, a scena rzucania plackiem w twarz spowodowała u mnie srogi face palm. Także muzyka nie wypada tu najlepiej. Czasem jest zbyt pompatyczna i pasowała by bardziej do jakiegoś historycznego widowiska z wielką bitwą. Na plus można zaliczyć zdjęcia i parę niezłych scen, w tym większość starć i ataków dinozaurów oraz ciekawe starcie finałowe. Film przeznaczony jedynie dla widzów odpornych na słabe aktorstwo i trącące myszką efekty specjalne. Może nadawać się na niedzielny poranek do płatków o ile macie 9 lat i żyjecie w latach 60.