Podróżująca z całym swym dobytkiem po kraju rodzinka ekscentryków postanawia osiedlić się na kawałku ziemi należącym do rządu. Z powodu luki prawnej urzędnicy nie mogą ich usunąć siłą, więc postanawiają podejść "pionierów" z innej strony...
Tak, jak zwykle filmy z Elvisem dostarczają mi mnóstwo frajdy, tak tym razem muszę stwierdzić, że przyjemność była mocno umiarkowana. Bardziej mamy tu do czynienia z filmem obyczajowym niż stricte komedią. Gagi, oczywiście są, (podobnie jak piosenki, choć tych akurat tylko garstka), ale jak na mój gust, nieco przyciężkie. Postać, w którą wciela się tym razem Król to osobnik, delikatnie mówiąc, mało rozgarnięty. To samo zresztą można powiedzieć o całej jego familii, złożonej z nestora rodu i garstki sierot. Szczerze mówiąc, jakoś nie przypadł mi do gustu wizerunek Presleya jako dobrodusznego półgłówka w stylu Forresta Gumpa. Najgorsze jest zaś to, że całość jest pozbawiona ikry: brakuje i tempa i wdzięku, którymi ujmują z reguły pozycje z filmografii E. Miejscami widać, że twórcy się starali, tyle że kompletnie bezskutecznie.