Faktycznie było wiele dziwnych sytuacji, które nawet mogły być odbierane jako absurdalne albo wręcz głupie (witanie się z ukochaną "dzień dobry dziwko!", skompromitowanie się w bójce z byle opryszkiem, albo zabicie młodego chłopaka, który odłożył broń i głupie tego tłumaczenie), ale uważam, że mógł być to zabieg zamierzony, mający na celu przedstawienie zagubionego, niezdecydowanego starszego faceta próbującego zastanowić się nad swoim dotychczasowym życiem tuż przed zbliżającą się śmiercią.
Film według mnie staje się przez to bardziej naturalny i życiowy. W rzeczywistości ludzie przecież nie zawsze kierują się ideałami i nie zawsze wiedzą jak mają postępować, nie są tak mądrzy jak w większości filmów, popełniają głupstwa, nie żyją według uniwersalnych schematów jak w filmach, np. - dla bliskiego porównania - tych z Eastwoodem i reżyserowanych przez niego. Nie powiedziałbym, że tylko rola Dunaway była ciekawa, choć niezaprzeczalnie dodaje ona niezbędnego smaczku, by odznaczać się na tle pozostałych anemicznych ról, tych mało męskich ról męskich ;)

Twórcy mieli ambitny plan przedstawienia człowieka który szamota się z własną przeszłością, chorobą i próbą naprawienia błędów ale według mnie kompletnie im to wyszło. Film był mało realistyczny z punktu psychologicznego, Doc nagle zmieniał zdanie mimo że jeszcze chwilę temu mówił coś zupełnie odwrotnego, mówił chłopakowi że jest hazardzistą a nie zabójcą do wynajęcia a ostatecznie pokazał swojemu "uczniowi" że jest zwykłym mordercą albo jakimś szaleńcem. Podobnie jest z wątkiem miłosnym, Doc porywa Katie z burdelu, mówi że ją kocha, wprowadza się z nią do wynajętego domu a zaraz potem idzie się upić, zdołować albo odurzyć z tym Chińczykiem:) Oglada się to jak jakiś pokręcony western gdzie nic nie trzyma się kupy, nawet niektóre wątki wydają się doklejone i urwane jak np. cnotka i kościół. Po drugie jesli uważasz że ten film jest udany to czemu tylko 6/10? Moim zdaniem nie jest udany, Tylko niektóre pojedyńcze sceny były niezłe np. spity Doc rozmawia z Earpem o tym że nie chce już zabijać albo potańcówka z Katie. Te pojedyńcze sceny miały jakiś sens:)

No i jeszcze mega idiotyczna a przez to zabawna scena jak "kozak" Earp z zabójczym wzrokiem chce walczyć wręcz i dostaje ostry wpierd. Tacy byli z nich twardziele:)

Psycholog się znalazł czy co? ;P A na serio to moim skromnym zdaniem film ten nie pokazuje problemów z jego przeszłością a raczej kompletny brak pomysłu na przyszłość i stąd te "nielogiczne" zachowania. I od kiedy jak ktoś z "zabójczym wzrokiem" staje do walki to zawsze musi wygrać? Wcześniej się nie bili to skąd miał wiedzieć że tamten jest silniejszy? Obraz ten może wybitny nie jest ale nielogiczności to bym mu akurat nie zarzucił. To po prostu nie jest film o "twardzielach", a główny bohater to niekoniecznie ten "dobry"

Zaraz, zaraz o ile dobrze pamiętam to ten bandzior co pobił tego szeryfa był rosłej budowy. Nie trudno więc było odgadnąć że jak ten szeryf rzuci swoje pukawki to dostanie wpierd.#. To wyglądało jakby dał się po prostu pobić przez silniejszego a potem chciał zemsty-LOL. Przecież jak jesteś świetnym strzelcem to nie rzucasz broni i nie idziesz z łapami na rosłego chłopa. Faktycznie Doc nie wiedział kompletnie jak ułożyć sobie życie. Jednak tak to przedstawili jakby wiedzący że wkrótce umrze Doc zabijaka postanowił się ustatkować i przeżyć spokojnie resztę dni. Nagle jednak wszystko się w nim przestawiło, uruchomiły się w nim mordercze instynkty i na samym końcu zabija z zimną krwią chłopaka którego szkolił, zostawia ukochaną? kobietę i odjeżdża w siną dal nic nie zyskując. Przecież normalni ludzie się tak nie zachowują chyba że jakiś świr:)

Więcej sensu miał wątek z szeryfem który postanowił zdobyć władzę wmawiając ludziom że robi to dla ich dobra i bezpieczeństwa a tak naprawdę zależało mu tylko na kasie. Temat wciąż aktualny.

Te przemiany jakie zachodziły w nim można było dużo wiarygodniej pokazać moim zdaniem. Ta postać nie wywołała we mnie ani grama współczucia czy coś takiego.

Wydaje mi się że ludzie nie zawsze robią to co w danej sytuacji jest najlepsze. Poniosło go, dostał w twarz a potem, jak większość, szukał winy wszędzie tylko nie u siebie to sobie ubzdurał że go zabije. Zresztą i tak go nie lubił.
Natomiast zgadzam się że przemiany Hollidaya można było znacznie lepiej pokazać tak by bardziej zaangażować widza emocjonalnie. Przy tak małej dawce akcji można by się spodziewać że twórcy chcą coś przekazać a film jest po prostu smutny i nic więcej. Mimo to podobał mi się i oglądałem go z niemałą przyjemnością.

Wyszedł słaby dramat psychologiczny i jednocześnie przeciętny western który potencjalnie mógł być ciekawy i ambitny.

dziwaczna opinia w zestawieniu z wystawioną oceną - 8 (bardzo dobry)