lewituj, nie grawituj. druga odsłona z boskiej xięgi uniesienia. olimpy akrobatycznych polimorfii doprowadzają do zazdrości samego pazuzu. ucieleśnienie udręki pradawnych chaldejczyków porównuje notatki i spala się ze wstydu w obliczu tak świetnego nadświetlnego hipernapędu kosmoceanicznego. domorośli egzorcyści srożą się jak siksy. cudum cudowatum przestrzennego wszędziuchnum apogeum. trudno nie doceniać wszystkich tych backflipów, przeflipów, postflipów, transflipów i kwitflipów, nawet jak się na nich nie znasz. lizanie powietrza. ulewanie nieba. deskorolkowa godzilla. zakatalogowana pod hasłem ulicznej poetyki taka, a nawet całkiem zgoła inna napowietrzna kawalkada, której podchwycanie, za pomocą słowa kciukanego, wykracza daleko, daleko poza wyporność wytycznych mojego systemu instalacyjnego. ulicentia poetica.