to prawda, co piszesz. jednak nie tylko Krzyżacy stworzyli sobie taki kościół. taki terror siali chrześcijańscy kapłani prawie w każdym ówczesnym państwie, czy to w Hiszpanii czy we Włoszech. palono czarownice, mordowano z imieniem Boga na ustach, itd... zresztą Rotgier, bohater filmu, opowiada o tym Ondrzejowi. dzisiaj, jak słusznie napisałaś, może wydawać się śmieszny i przerażający fanatyzm przedstawionego mnicha, ale taki fanatyzm rzeczywiście miał miejsce w ówczesnym chrześcijaństwie. ba, tego rodzaju fanatyzm widzimy i dzisiaj w niektórych religiach, przecież słyszymy co jakiś czas o ukamienowaniach za cudzołóstwo, czy innych całkowicie nieproporcjonalnych do kary uczynkach.
też mam czasem trudności ze słuszną oceną, ale uważam, że w pewnych przypadkach trzeba wyłączyć emocje, gdy chcemy ocenić coś, co nie podobało nam się, ale jest zgodne z prawdą i w dodatku w tak dobrze podanej formie, w jakiej podał nam Vlacil.
to, że mamy dzisiaj taki, a nie inny kościół, jest spowodowane rozwojem cywilizacji i nauki obalającej mity chrześcijańskie, a co za tym idzie samą pozycję kościoła. kościół już nie może palić czarownic na stosie. kto dziś wierzy w czarownice? dzisiaj nad kościołem jest prawo świeckie, przynajmniej teoretycznie. żeby utrzymać przy sobie wiernych, kościół musi dostosować się do czasów, jeśli tego by nie zrobił, jego istnienie byłoby co najmniej niepewne. a tak, zmienia się, dostosowuje swoje prawa i czyny do moralności współczesnych sobie czasów, czasem mu to nie wychodzi, ale kto nie ma wpadek?

mi dla odmiany film bardzo się podobał

pozdrawiam Kejtnovą :)

Pierwsza scena filmu była fenomenalna, pełna emocji, reszta nie była już równie pasjonująca, spodziewałam się czegoś w innym klimacie.
Masz rację, to ocena subiektywna.
Pzdr :)

Moim zdaniem czegoś brakuje temu filmowi, tylko dwie sceny mi się podobały (obok pierwszej, także nazwiązująca do niej scena pod koniec filmu), ale jakoś wizja średniowiecza tego reżysera nie bardzo wydaje mi się wiarygodna. Dotyczy to też drugiego jego słynnego filmu (Małgorzaty córki Łazarza).

Co do wyższości zakonnika krzyżackiego nad wieśniakiem to akurat, była to oczywista oczywistość. Wtedy społeczeństwo było klasowe - a do zakonu trafiała tylko elita. Trudno sobie wyobrazić natomiast fakt, by rycerz chciał wieczerzać czy choćby gadać z wieśniakami. Ani to by chciał porzucić prestiżową służbę w zakonie na rzecz polowań w rodzinnym majątku.