Usilne łączenie osoby reżysera z treścią filmu mocno samemu dziełu szkodzi. Mamy tu świetny portret seryjnego zabójcy uwieńczony przewrotnym epilogiem, który w mojej interpelacji wyglada następująco: policjant oddający strzał przez dziurę w drzwiach zwyczajnie zabija Jacka a ten wkracza do piekła.
Obraz jakoby wprowadza widza w samo miejsce zbrodni, czujemy się jakbyśmy byli tuż obok mordercy i jego ofiar. Mało, które działo filmowe prezentuje nam psychopatę i jego zbrodnie w tak bezpośredni, niemal namacalny sposób .
Kolejnym aspektem obrazu jest ukazanie braku granic w sztuce, zrzucenie jakichkolwiek barier jej formy czy treści w sposób skrajny, poprzez swoiste upoetyzowanie przez Jacka mordów. Dosłowne traktowanie mordu jako przejawu artyzmu uważam jednak za przesadę, jest to jedynie przykład wyolbrzymionej skrajnościami. Rozumiem oburzenia, żale i gniew aczkolwiek osobiście uważam ze ten film należałoby potraktować z dystansem zarówno do twórcy jak i samej treści dzieła.