Poetycka, refleksyjna opowieść o mieszkańcach Domu Pomocy Społecznej dla Dorosłych w Surhowie. Losy pensjonariuszy splatają się z historią bohaterów malowideł o tematyce historyczno-mitologicznej, zdobiących sale klasycystycznego pałacu z XIX wieku, w którym teraz znajduje się dom opieki. W przestronnych salach dawnej rezydencji w Surhowie mieszka obecnie pięćdziesięciu pensjonariuszy wymagających stałej opieki. Żyją wspomnieniami i nadziejami, zawieszeni niejako pomiędzy "snem, który minął bezpowrotnie, i tym, który nadejdzie nieuchronnie".