O ile krytyka osób, które nie odnalazły w tym filmie jego prawdziwego celu, czyli pewnej dekonstrukcji typowej estetyki niewymagającego horroru mnie nie dziwi, o tyle nie rozumiem komentarzy po drugiej stronie - że ten film jest niemalże wybitnym pastiszem, umiejętnie skonstruowanym i przemyślanym. Moim zdaniem film ten tylko do pewnego momentu rzeczywiście ośmiesza konwencję, ale później sam w nią (niestety) wpada. Chodzi mi o scenę końcową, gdzie dwójka bohaterów zostaje poinformowana o istnieniu bliżej nieokreślonych bogów, domagających się ofiary z ludzi. Rozumiem, że być może miało to służyć np. głębszej metaforze "ukrytej ręki" showbiznesu, ale zostało to poprowadzone bez polotu i stało się jedynie papką dla umysłu niezbyt wymagającego typowego widza amerykańskiego. Czyż nie lepiej by było, gdyby konwencję "reality show" poprowadzono do końca, omijając paranormalne i fantastyczne dodatki i darując sobie tzw wyższą siłą? Zakończenie oparte np. na technice bardziej rozsadzałoby konstrukcję fabularną. Mam wrażenie, że scenariusz do pewnego momentu umiejętnie prowadzony, później wygląda jak po strajku scenarzystów Hollywood. Szkoda, bo zapowiadało się naprawdę dobrze.