Podobieństwa do Fargo jak ktoś słusznie zauważył kończą się na śniegu i milicyjnej czapce uszatce. Dom zły jest przejmujący, przerażająco realistyczny i moim zdaniem wywołuje znacznie silniejsze wrażenia niż produkcja Cohenów. Nieprawdą jest że nie ma w nim czarnego humoru - jest i owszem, a np. scena pogoni za lisem wywołuje huragan śmiechu.
Brawa za reżyserię, scenariusz (nagrody w Gdyni) i muzykę wywołującą dreszcze. Bardzo dobre prowadzenie aktorów - Dziędziel gra tak że wprost czuje się jego cuchnący oddech. Wielkie brawa za scenografię i kostiumy - zmięta paczka klubowych, Połomski w TV, punkt skupu surowców wtórnych i cała masa podobnych detali perfekcyjnie oddają klimat PRL. (wiem bo żyłem w nim przez 18 lat). Obowiązkowy seans dla wszytskich wyznawców socjalizmum tęskniących za PRL-em jak również dla młodzieży (ale pełnoletniej), która nie może pamiętać tamtych czasów. Nostalagia za Polską Ludową znika jak ręką odjął.
Podumowując - film bardzo dobry - na pewno lepszy od Fargo i kto wie czy nie lepszy od Wesela.