Film jakich wiele, o destrukcji rodziny lub destrukcyjnej rodzinie, zależy z której strony spojrzeć. Nieszczęśliwi dorośli, będący w związku na siłę próbują uciec od siebie samych topiąc smutki w alkoholu i wdając się w kolejne zdrady by poczuć się lepiej. Ci dorośli wychowują równie nieszczęśliwe dzieci, które chcąc uciec od problemów rodziny zaczynają się staczać. Ten film mógłby być nauką dla dorosłych, że żeby stworzyć szczęśliwy dom, trzeba być szczęśliwym z samym sobą. Może nie odkrywczy, ale da się oglądać.

"trzeba być szczęśliwym z samym sobą".
Oczywiście że tak! Ale kto to wie? Mało tego- to trudne do osiągnięcia nawet dla tych co wiedzą.
Myślę, że trzeba by tego uczyć już małe dzieci. Ale jak patrzę na system edukacji to dochodzę do wniosku, że najpierw musiała by wydarzyć się jakaś katastrofa obecnego systemu aby miało szanse powstać coś na jego miejsce. Tylko jak zrobić żeby to coś nowego było lepsze?

To bardziej my moglibyśmy się uczyć od dzieci niż one od nas. Im do szczęścia wystarczy patyk i trochę piachu. Tylko z wiekiem wymagania rosną. Nie liczyłabym natomiast na system edukacji, szczególnie w obecnej formie. Szkoła, jako instytucja już dawno straciła narzędzia do wychowywania i przygotowywania do życia. Zostaje szukanie szczęścia na własną rękę i czerpanie radości z małych przyjemności jak dobry film lub książka.