Moim zdaniem jest to udany film, pokazujący uczciwie co może dziać się z człowiekiem cierpiącym na ChAD. Bo trzeba użyć stwierdzenia "cierpienie" w kontekście rzeczy dziejących się wokół osób ukazanych w filmie. Tutaj bardzo zwróciła moją uwagę rodzina i to jak bardzo w takim stanie jest się skupionym na swoim "ja", nie zwracając uwagi na innych. Film nie jest jednoznaczny, nie ocenia, nie mówi "trzeba robić tak czy tak". Opowiada ciekawą, trochę smutną historię, pozostawiając widza w takiej refleksji na temat życia, dbania o swoje zdrowie, o rodzinę, ale również na temat emocji i ich nieodgadnionej tajemnicy. Moje przemyślenia po filmie dotyczyły kruchości pewnych rzeczy i ulotności chwil. Jesteśmy tacy ludzcy...
Polecam.