Draka to krótka nowela filmowa, która portretuje zachowanie pewnej młodzieży - znudzonej, wykolejonej, bez ambicji i pomysłu na siebie. Dokładniej chodzi o trzech wyrostków, którzy jako formę spędzania wolnego czasu wybrali zaczepianie innych plażowiczów. Szukając tytułowej draki postanowili przerwać irytującą ich nudę. Najpierw ich ofiarą padła ładna dziewczyna, którą szef bandy - Miluś – „wyjął” jako ozdobę ich męskiego towarzystwa. W czwórkę udają się na dziką plażę. Tam chłopcy odbierają starszemu małżeństwu przystępny dołek do zażywania kąpieli słonecznych. Potem pozbywają się sąsiadów z naprzeciwka. Następnie zaczepiają „harcerza”, który zbiera butelki. Na koniec „Miluś” inicjuje drakę z kalekim pływakiem. Dziewczyna podczas chwilowej nieobecności „Milusia” opuszcza towarzystwo chłopaków. Po powrocie „Miluś” nie kryje niezadowolenia. Rozpoczyna się sprzeczka, która rychle przechodzi w bójkę.

Reżyser posłużył się tej noweli techniką opisu behawioralnego, stąd irytacja tych wyrostków ukazana została przez pryzmat ich czynów i zachowań. Dialogów prawie nie ma. Nowelę otwiera muzyka Kurylewicza.

I chyba tyle w sumie można „wycisnąć” z tego filmu.