Twórcy Desperate Remedies prowadzą widzów przez serię widowiskowych scen, wyrażających spektakularne namiętności, drżenie serc, a przede wszystkim nieposkromiony apetyt na kampowe chwyty. Main i Wells, posługując się konwencją melodramatu, kwestionują klasyczne role płciowe w tym gatunku. Odwracają spojrzenie od postaci kobiecych, na których zwykle skupione są tego rodzaju filmy - pozostawiają je ubrane od stóp do głów, w zamian przeprowadzając dogłębną analizę męskiej nagości. Kampowa natura Desperate Remedies opiera się na świadomych odwołaniach do powstałych w latach 40. filmów skupionych na wspaniałych, silnych postaciach kobiecych. Film nawiązuje do tych przełomowych dla homoseksualistów czasów, w których i ja i Stewart desperacko szukaliśmy pola, na którym moglibyśmy opowiadać o rolach, które są wyznaczone dla każdej z płci i które niezupełnie pokrywają się rzeczywistością.