Trochę już nie pamiętam, na ile poprawny i ''ekscytujący'' był
Dredd w skórze Stallone, ale to co dostałem od wersji
ubiegłorocznej, jest niezłym pozytywem. Tak to już w kinie
bywa. Filmy, które mają wyrwać nas z fotela, okazują się
często zwykłą przereklamowaną papką, a nam podczas ich
seansów, pozostaje mocno się irytować lub zapadać w
głęboki sen, natomiast te od których nie oczekujemy zbyt
wiele, ''milutko'' nas zaskakują. ''Dredd'' jest tego żywym
dowodem. Może nie jest to dla mnie jakiś przełom w kinie
akcji, ale tak sprawnej realizacji w gatunku, nie widziałem od
wielu tygodni. Na pewno niedawny ''Avengers'', lecz to nieco
inna półka. Jednak wyższa półka.
Świat przyszłości jest tu dogłębnie zepsuty, a jego próba
''naprawy'' niesie za sobą bezlitosną eliminację, często też
przypadkowe ofiary. Jak można zauważyć, człowiek w tym
filmie nie ma żadnych wartości, a przynajmniej tak to wygląda.
Eksterminacja stosowana jest nie tylko przez grupy
przestępcze, ale przede wszystkim przez naszego Sędziego,
który prawo i sprawiedliwość zesłał tu na drugi plan. Liczy się
tylko On lub Oni. Nie ma tu litości, nie ma sentymentów.
Dlatego też film, chociaż brutalny jak diabli, wciąga i daje
niesamowitego kopa. Obraz przypomina grę, a ja nawet nie
będąc ich zwolennikiem, tym razem dałem się ponieść tej
sieczce. Trochę przeszkadza mi oziębłość głównego
bohatera, czyli brak podłoża emocjonalnego, taka sztywność,
ale z drugiej strony całkowicie rozumiem twórców, którzy tym
razem w skórze Dredda zaszyli Karla Urbana. Miał być
bezwzględny i nie pałać litością do swych wrogów, a więc
skupił się na eliminacji, rzadko kiedy używając słów
perswazji. I z tego wywiązano przyzwoicie.
Ograniczona ilość dialogów, w większości niestety dość
schematyczna oraz postać bezdusznej Ma-My i bezmózgiego
armatniego mięsa, stojącego u jej boku, to minusy tego sf.
Tu się nie silono zbytnio i wszystko jest co najwyżej
przeciętne. Czarne charaktery mogą szarpać nasze nerwy i
nie usprawiedliwia ich nawet bycie w stanie narkotycznego
upojenia slo-mo. Oczywiście lekką przesadą jest ilość
pocisków które przeleciały lub otarły się o Dredda oraz
łatwość z jaką przychodzi mu ''załatwianie sprawy'' z gangiem.
Ale co zaniżyło u mnie ocenę u innych może być żadną
przeszkodą przecież, do dużo wyższej noty.
To wszystko dawałoby gdzieś pomiędzy 5 a 5,5/10, ale styl
realizacji, czyli w głównej mierze forma i nietypowe miejsce
akcji (zamknięte i na małej przestrzeni), podnoszą ocenę na
mocne 6/10. Dodam jeszcze spowolnione tempo scen i to nie
tylko tych ''na haju'', fantastyczną kolorystykę ''hajową'',
wyjątkowy klimat klaustrofobii, masywność budynku, świetne
efekty specjalne, realistyczne ''przyjmowanie kul'' i krew, dobre
kaskaderstwo, trupy wyglądające autentycznie, ogólnie w
dużej mierze część techniczną. Taka rozrywka może się
podobać, nawet tym, którzy nie są jej zwolennikami.
Jak dla mnie to kawałek niezłego, przyzwoitego strzelania.
Pozdrawiam