zastanawiam się dlaczego klasyfikowany jest jako komedia. To typowy dramat, a przynajmniej komediodramat. Sam film, hmm.. Obsada i pomysł są znakomite, ale całościowo reżyseria jest niedopracowana. Wątek tragicznej, nagłej śmierci Eli jest jak gdyby robiony na siłę. Epizod siostry Eli na początku niczego nie wnosi. Najgorsza jest scena obiadu Eli i jej synka u rodziców Mirka. Robią tej cudnej i ciepłej kobiecie jakieś sugestie, że on nie jest dla niej (rzeczywiście posada pracownika MPGK jest znacznie wyżej statutem niż dwie posady, które ona ciągnie, choć w podobnym fachu). Ela ma poważne plany i marzenia związane z kulinarią, ale za mało o nich mówi w ciągu całego filmu. Nie wiem czemu główna bohaterka nie zgłębia swoich nowo odkrytych zdolności leczniczych. Jest to ucięte i to jest błąd kardynalny, gdyż to miało być sednem filmu w moich oczach. W podsumowaniu: duży lecz niewykorzystany, zmarnowany potencjał zaistnienia tej produkcji na dłużej. Mogłabym porównać ją właśnie do kulinarii; gdyby dodać szczyptę piękna w postaci np. częstszego mówienia o swoich marzeniach przez bohaterów i nie wyjąć przedwcześnie wspomnianego przeze mnie wątku( porównam to do niedogotowanej potrawy) to film nie pożegnał się z szerszymi perspektywami i szansami na nagrodę.