Taki film był mi potrzebny. Dawno nie miałam okazji doświadczyć produkcji, która wzbudziłaby we mnie tyle emocji. Dosłownie co chwilę miałam ochotę natrzymać odtwarzanie i wypowiedzieć się na temat danej sceny. Ideanie pokazuje, jak życie pozornie poukładane jest w stanie nas zaskoczyć i ile problemów przy tym przynieść. Wystarczy dokładniej się przyjrzeć, lub poczekać chwilę, a ujrzymy rozpadającą się piękną i wypucowaną ramkę. Kobieta niespełniona, bez pasji, choćby drobnego zajęcia mogącego urozmaicić codzienny, powtarzający się schemat, bez życia jakie sobie wymarzyła. Mężczyzna początkowo pełen zapału, lecz jak to w zwyczaju ma nurząca biurowa praca, wszystkie żarzące węgielki jest w stanie ugasić. Nawet chce spróbować tego "innego" życia, lecz w obliczu dodatkowych zer w budżecie rodzinnym zadaje sobie pytanie - czy tak nie łatwiej? Trzymać się tego wyznaczonego schematu, tej ramy i przy okazji ciągnie swoją żonę ze sobą. Ona jednak nie daje się tak łatwo. Sama postać April niezmiernie mnie zaskoczyła, pomijając już fakt tego, w jak niesamowity sposób została nam zaserwowana przez Kate Winslet. Widać jak bardzo inteligentną i niespotykaną osobą musiała być, by zaskakiwać nas dawką taaak nieoczywistych i byłyskotliwych zachowań. Wydaje mi się, że właśnie kobiety takie jak ona przecierały szlak w tych latach 50., i dzięki nim możemy dzisiaj ujrzeć to co mamy. W związku niezbędne jest szczęście obu partnerów inaczej to dosłownie kwestia czasu, by ramka zaczęła pękać. To nie jest film, do którego siadamy, żeby zaczerpnąć rozrywki, dla rozlużnienia. Tu potrzeba chwili do namysłu, w trakcie lub po seansie, o tym co właśnie się zobaczyło. Jedynie wtedy dotrzerzemy prawdziwy geniusz tej produkcji, po analizie. Oczywiście można obejrzeć i uznać za film, który jest po prostu "okej", lecz po stokroć lepiej wyciągnąć pewne wnioski. Zastanowić się chwilę i dojść do konkluzji, jak na pewno, broń Boże, nie należy skończyć. Mi wszystko bardzo ciężko ubrać w słowa, zwarzywszy na dawkę emocji, jaką mi zapewniono. Sama postać Johna jest wspaniałym kubłem orzeźwiającej wody i kontrastem dla obrazu. Gra aktorska, jak już wspomniałam, jest przecudowna. Niezwykle dokłanie podane są nam na tacy emocje i po prostu nie dało się tego zrobić lepiej. Definitywnie i bezdyskusynie - chcemy takich filmów WIĘCEJ!