Bo minął dzień, a ja nadal myślę o tym filmie. Kilka scen zapadło mi w pamięć - np. ta, gdy Kate pyta, po co mąż jej powiedział o zakończonym romansie. Myślę, że każdemu jakaś scena się zapamięta. Świetny film obyczajowy, bardzo prawdziwe, konsekwentne, trzymające się kupy postaci. Niespełnione obietnice, lęk przed odkryciem swojej małości, odwaga Kate, biorąca się może z tego, że nie ma nic do stracenia. Postać chorego psychicznie syna sąsiadów, który z nieubłaganą logiką rozbraja absurdalne reguły gry społecznej. Film byłby równie dobry, gdyby Kate przeżyła.