Zacznę od tyłu. Zakończenie faktycznie, nie takie przewidywalne, bo któż mógłby przewidzieć, że On zostanie sam. I to w taki sposób...

ja po TYM duecie spodziewałam się maksymalnego "łechtania" mojej duszy filmowej... gra aktorska- sami przyznacie była Genialna! Kate wcieliła się perfekcyjnie w znudzoną życiem, nieszczęśliwą kobietę... mającą kochającego mężczyznę, dzieci i znajomych- strasznie samotna w tym swoim życiu. Piszecie o niej "egoistka"... ale spojrzeć na to z drugiej strony. Została kurą domową, nie miała swojego celu... chciała być aktorką, a spełniać się miała w robieniu obiadów i udawaniu szczęśliwej babeczki w pięknym białym domku na wzgórzu. Moim zdaniem idealnie odegrała tutaj rolę nieszczęśliwej, zagubionej kobiety, o której cały świat zapomniał...

Leonardo był dobry. Nie wiem czemu, ale on jak dla mnie nic się nie zmienił od czasów Titanica :D pracowity, porządny gość. Akcja z romansem... troszkę dziwne. W domu miał fajną żonkę, a rzucił się na taką nudną ciotkę... trochę mi to popsuło odbiór filmu. Niby chciał być szczęśliwy, niby był... ale liczyły się dla niego tylko i wyłącznie pieniądze. Ale nie mnie tu oceniać kto był lepszy w tym filmie.

Sąsiadeczka, no cóż... zdesperowana housewife... ;) jej syn był dobry. Niby psychopata, ale jak dla mnie to najmądrzejsza postać całej ekranizacji :]

Sama fabuła, w ogóle nie przypadła mi do gustu. Nie tracąc nadziei oglądałam film od początku do końca i jakoś mnie nie przekonał.
Za grę Kate dam 9, fabuła jak dla mnie hm może i ukazała beznadziejność życia bohaterów, ich niespełnione marzenia ... ich oczekiwanie na cud, który odmieni życie... jednak CZEGOŚ mi w tym brakowało.

pozdrawiam!