znajda sie tez mniejsze jak: kazan czy blondell.
z pewnoscia film ten momentami bedzie draznil tych co twardo stopaja po ziemi, tych ktorzy zdazyli dostac od zycia po pysku oraz tych, ktorzy z kinem amerykanskim sa na wojennej sciezce.
film jest o biedzie, mowiac wskrocie. aczkolwiek, jak zapewne wielu z nas zdazylo sie przekonac, amerykanska bieda wcale nie jest taka staszna, a bycie biednym w ameryce, to wcale nie taka zla rzecz.
naiwne portrety bohaterow to kolejny mamnkament tego obrazu. wszyscy znosza tu swoje polozenie z usmiechem na twarzy, brak srodkow do zycia rekompensuje im niebywale wrecz piekno duchowe, a zoladek jak wiadomo najlepiej wypelnia sie nadzieja. jedynie sporadyczne wybuchy goryczy dorothy maca rodzinna sielanke. tak po prawdzie to wlasnie jest jedyna postac, ktorej mozna zarzucic bycie ludzkim, lecz tylko od czasu do czasu i przy odrobinie wlasnego wysilku.
naprawde jest ciezko sobie wyobrazic, ze kobieta zyjaca cale zycie w nedzy, pracujaca od zmierzchu do switu, ze o 2 porodach nie wspomne, moze wygladac tak pieknie. nawet ze szmata szorujac podloge ma w sobie wiecej czaru niz wszystkie dupy jakie mialem okazje spotkac.
nie jest to wina aktorow, oni poprostu zagrali to co im zostalo powiedziane. i zagrali to swietnie, zwlasza mcguire i blondell.
a pozatym to film jest swietny, mam na mysli, przyjemnie sie go oglada. dobrze wykonany, rewelacyjnie zagrany, swietne dialogi, niebanalny humor etc... a ze naiwny...no coz, czasem warto przymknac oko.