matkę i fazy jej choroby( w tej roli doskonała Ryszarda Hanin), jak i realcje osoba psychicznie chora- jej rodzina. Film potwierdza egoizm psychicznie chorej matki, w domu rodzinnym wszystko toczy sie wokół niej, do tego stopnia, że córka jest na każde jej skinienie. Ciekawym wydaje sie kwestia moralności rodziny w stosunku do psychicznie chorego jej członka- córka leczy matke w domu, za wszelką cene nie chce jej oddać do psychiatryka( kto był ten wie jak tam jest), pomimo rozwoju choroby matki, i nie zawsze radzeniem sobie z tym.
Na koniec fantastyczna gra Ryszardy Hanin jako psychicznie chorej matki, szczególnie rzuca sie w oczy jej infantylność w mowie, przebiegłość połączona ze złośliwością( tak ,tak psychicznie chorzy potrafią być złośliwi- choćby zrzucenie talerza z zupą), oraz o prawdziwości tego co robi i mówi- pomimo oczywistości tego, że jest to nieprawda