Poszukiwałem dobrego opisu tego filmu. I myślę, że tutaj go znalazłem.

;-)

To, zresztą jak zawsze w moich tematach, tylko subiektywne odczucia.
Czy zatem jest jesteś po seansie, a jeżeli tak, to jak całość odebrałeś jeśli można wiedzieć?

Kiedyś, na lekcji polskiego w szkole średniej, powiedziałem , że będąc na miejscu pisarzy i poetów, zamieszczałbym na końcu utworu notkę prawną. Notka ta mówiłaby, że każdego, kto publicznie będzie interpretował moje wypociny, podam do sądu. Była to moja reakcja na zatwierdzoną przez MEN interpretację jakiejś lektury, z którą zupełnie się nie zgadzałem. Miałem to szczęście, że nauczycielka pozwalała samodzielnie myśleć. W tym przypadku podziwiam Cię, że dostrzegłeś tak dużo w filmie, w którym ja zobaczyłem dużo mniej. Bardzo podobały mi się zdjęcia. Scena zabawy w chowanego jest rewelacyjna. Początek śledztwa wciąga. Potem napięcie siada i zupełnie się nie podnosi. Ojciec dziewczynki jest zupełnie niewiarygodny, a dziadek to już wyjątkowy komediant. Komediowa konwencja pojawiająca się po przeniesieniu akcji do piwnicy zupełnie zepsuła mi przyjemność dalszego oglądania. Najgorsze, że ja nie dostrzegam w tym filmie głębszych treści. Nie jest on dla mnie ani intelektualną rozrywką, ani niezobowiązującym relaksem. Film o niczym, na który szkoda czasu. Piła to przy nim kino prawie wybitne, a ociera się o podobne klimaty. Twoja recenzja zrobiła na mnie większe wrażenie niż film. Gratuluję!!!

Po to tu jesteśmy, by móc podzielić się tym, jak coś widzimy, a interpretować możemy do woli.
Tu już nawet nie chodzi o głębokie treści. Tu chodzi o naszą reakcję. Nie pomyśl, że potrzebuję filmu, by kolejny raz otwarcie powiedzieć, jak nieobliczalną istotą jest człowiek, ten sam, który może być w pełni pewny, tylko jednej rzeczy.
Ale dzięki za Twoje odmienne zdanie. Gdybyśmy wszyscy we wszystkim się zgadzali, a to niemożliwe, życie byłoby nie do przyjęcia.

O , to, to to samo chciałem napisać.
Mam nadzieję, że nie pozwiesz mnie do sądu.

Nie, spoko. Zamknę Cię w piwnicy i będę się znęcał ;-)

fajna recenzja, tylko nie rozumkiem jednego - gdzie szef policji zachowywał się jak psychopata? Wg mnie nie robił niczego dziwnego a wręcz pozytywnie się zachowywał gdyż nalegał żeby nie bić przesłuchiwanych.

Ale gdy zawiesił policjanta wyraźnie dął mu do zrozumienia ze po cywilnemu może "robić co chce" ,w myśl; "zatłucz sukinsyna ale wyduś z niego prawdę".

No chociażby. Czy zatem takie zachowanie, podjudzanie, zakrawa na normalne zachowanie? Trzeba mieć coś z czapką chyba nie hallooo.

No jak został nagrany jak go tłucze, to juz nie mieli wyjścia

Dzięki za ubranie moich myśli i odczuć po seansie w konkretne słowa:) Zwłaszcza wniosek o tym że każdy z bohaterów był swego rodzaju psychopatą jest strzałem w dziesiątkę. Z tym że oczywiście wybaczyć jestem w stanie gliniarzowi,ojcu i dziadkowi, a nauczycielowi bynajmniej. I w tym tkwi siła tego obrazu. W imię "wyższego celu" poznania prawdy jesteśmy w stanie przymknąć oko na brutalne środki dotarcia do niego. Polecam Ci Belgijski film the Treatment . Koniec tego filmu wywołuje podobną emocję co koniec BBW.

Zacnie napisane, kolego :) Nie mam nic do dodania :)

proponuję przenieść ten opis do recenzji filmu - jest zdecydowanie najlepszy .
pozdrawiam

Błagam,objaśnij mi ostatnią scenę.Wychodzi z mieszkania policjant,kamera jedzie przez mur do następnego pomieszczenia a tam trup,czyj?!Dlaczego!?I ,kto w końcu zabił dziewczynkę?!

Dałeś 7 i pytasz czyj trup? Oczywiście, że córki policjanta, scena miała pokazać i pokazała, że zaklinający się na wszystkie świętości podejrzany w istocie był oprawcą.

Dałem 7 bo film mi się podobał.Ostatniej sceny nie jestem pewien i dlatego napisałem do djrav77 by pomógł w interpretacji tej sceny."Twórcy na tacy podają nam podejrzanego o bestialskie czyny nauczyciela, na którego nie ma
jednoznacznych dowodów," to cytat z jego recenzji.

W 9:38 minucie filmu widać ujęcie z domu nauczyciela jak wiesza swój rower. Identyczne ujęcie zastosowano w ostatniej scenie, gdy policjant przeszukuje dom. A martwa dziewczynka to córka policjanta, która została porwana po swojej lekcji baletu.
Około 29 minuty filmu widzimy jak nauczyciel przychodzi i obserwuje przez szybę dziewczynkę. Ta dziewczynka to nie jest jego córka tak jak mogłoby się wydawać z rozmowy, którą prowadzi przez telefon, tylko właśnie córka policjanta.

Jeśli to nie była córka nauczyciela, to czemu wcześniej spędzała z nim swoje urodziny i zachowywała się jakby była jego córką, w dodatku była ruda, co sugeruje, że to właśnie jego córka. W ostatniej scenie widzimy (tak mi się zdaje) tę właśnie dziewczynkę. Zastanawiam się zatem, czy scenażystom nie chodziło o to, by na koniec zasiać niepewność u widza, a takie jest właśnie moje odczucie

moim zdaniem dziewczynka jeszcze żyła , ale nieudolni policjanci nie byli w stanie jej znaleźć

Tak, nieudolność policji to nie nowość nie tylko w kinie, ale i w realnym świecie. Zależy też z jakim systemem szkolenia i myśleniem danych osobników mamy do czynienia. Ostatnio prostym przykładem było koszmarne działanie stróżów prawa w ''Remedium''. Przy okazji polecam. Bardzo mroczny i brutalny obraz.