""Duże zwierzę" to film Stuhra a jedyne związki z twórcą "Czerwonego" kończą się na scenariuszu, gruntownie zresztą przez to film Stuhra przerobionego, łącznie z przeniesieniem akcji z lat 70. we współczesność."

I już wszystko jasne. Stuhr uwspółcześnił scenariusz, którego akcja miała się 'za komuny' przez co historia straciła swój pierwotny kontekst.

:(

a mogło być tak pięknie

no właśnie się nie zgadzam ... wg mnie stuhr specjalnie nie określił czasu i miejsca akcjii aby film był bardziej UNIWERSALNY .... mogły być to czasy zarówno "za komuny" "post-komuny" jak i "dzisiejsze" gdyż myślę że nie chodzi w filmie o potępienie takiego a siakiego ustroju politycznego a natury ludzkiej film nie stracił swojego pierwotnego kontekstu ale przez tą uniwersalność zyskał możliwość szerszej interpretacji. (osobiobiście moje pierwsze skojażenia po obejżeniu filmu dotyczyły właśnie "komuny" potępienie odrębności i indywidualizmu ale dopiero po głębszym zastanowienu film pokazał swoje "drugie dno")

co do dźwięku może i błędy były ale jakoś nie popsuło mi to ogólnego zarysu filmu ,dla mnie 9/10
-myśl Kieślowskiego ukazana w prostszy sposób

SPOILERY!


Dla mnie 7+/10, bo czegoś, jakiejś magii, scen naprawdę chwytających było w tym filmie mało. Ale generalnei film uważam za naprawdę dobry, reżyserie Stuhra ze niezła, czy wręcz dobrą. Scena z tabliczką"Precz" albo nocna panika po kradzieży wiebląda, naprawde niezłe.

Poza tym dobre aktorstwo. Po raz peirwszy Stuhr mnie do siebie przekonał. Zawsze twierdzielm , że gość jest dobrym aktorem, ma, powiedzmy,warsztat ale gra zawsze tak samo, zawsze komediowo, nawet jeśli film to dramat. Tutaj zagrał inaczej i moim zdaniem bardzo dobrze.


Co do czasów - właśnjie wg mnie Stuhr całkiem dobrze z tego wybrnął. Początkowo myslisz, że to komuna, potem okazuje się, że współczesność (gimnazjum, czyli po 99) - czyli takie typowo zabite dechami miasteczko gdzies (sądzac po górach) na Podkarpaciu czy w Beskidach, w którym niewiele się w przeciągu ost 20 lat zmieniło. Poza tym miasteczko to jest niejako symboliczne, sztuczne, nieprawdziwe. Coś jak w Salcie Konwickiego czy nawet Edwadzie Nożycorękim Burtona.

Pzdr!