A ja polecam książkę. I film, i serial to tylko cudze spojrzenie na świat wykreowany przez Jane Austen. Warto zyskać własne, przy którym tamte to tylko namiastka :-)

masz racje, ze ksiazka jest naj:) ale wybierajac pomiedzy filmami to serial jest lepszy:)

Serial BBC jest lepszy na pewno w jednym: oferuje trzykrotnie dłuższe obcowanie ze światem Jane Austen :-)
A serio: pod wieloma względami jest idealną adaptacją, jednak w pewnych momentach zawodzi. Mam wrażenie, że te nieidealne miejsca świetnie wychwycili twórcy filmu, budując swoją wizję na kontraście wobec serialu.

Przede wszystkim film pokazał bohaterów – którzy w powieści są młodzi lub bardzo młodzi – jako autentycznie młodych ludzi. Jennifer Ehle jest doskonałą aktorką, jej Elizabeth jest jednak zbyt poważna jak na 20-latkę, która w powieści ma nie tylko żywy umysł, ale też usposobienie, uwielbia żartować. Skłonna do śmiechu Elisabeth Keiry Knightley jest zaskakująca wobec poprzedniej kreacji, jednak nie jest w niezgodzie z duchem powieści. Grający pana Wickhama Adrian Lukis dobiegał czterdziestki, a powinien być nieco młodszy od pana Darcy’ego – zresztą Colin Firth też nie wygląda na 28-latka... ale jest tak perfekcyjny w tej roli, że byłabym małostkowa, wypominając mu wiek :-)

Serial mocno ciąży w stronę satyry, i o ile kreacji sióstr Bingley nie będę się czepiać, o tyle trudno mi się zgodzić z karykaturalną panią Bennet i odstręczającym fizycznie panem Collinsem. Powieściowa Mrs Bennet jest kobietą niemądrą i pustą, jednak bardzo kocha swoje córki. W serialu jest wręcz odrażająca w swojej głupocie i egoizmie. Widz zaczyna się zastanawiać, dlaczego rodzina w ogóle wypuszcza ją z domu, skoro przynosi taki wstyd. W filmie pani Bennet jest nadal irytująca, ale dobra i kochająca i łatwo uwierzyć, że pomimo jej wad rodzina kocha ją i troszczy się o nią. W ogóle filmowa wizja rodziny wydaje mi się znacznie bliższa i powieści, i temu, co wiemy o relacjach rodzinnych w tamtych czasach – w tym samej Jane Austen.

Co jeszcze... Dumna poza pana Darcy’ego wynikała, jak się okazało, z nieśmiałości („I am ill-qualified to recommend myself to strangers”). Tej cechy zabrakło u pana Darcy’ego Colina Firtha, dlatego wyposażono w nią Matthew Macfadyena. To chyba pierwszy pan Darcy, który ma problemy osobowościowe – i pierwszy pan Bingley, który nie wie, jak się zachować (oświadczyny). Wydaje mi się to bardzo prawdziwe – i znowu: nie jest niezgodne z duchem powieści.

Longbourn jest nie tylko domem Bennetów, jest też posiadłością ziemską i gospodarstwem, co może oznaczać, że pan Bennet – choć dżentelmen – osobiście nadzorował niektóre prace, a nie tylko czytał w gabinecie... A Elizabeth znała zamieszanie towarzyszące wyganianiu świń z ogrodu :-) W filmie przełamano tradycję pokazywania jedynie dworu, bez towarzyszących mu zabudowań gospodarczych, i jest to ukłon w stronę realizmu.

Podsumowując: lubię i cenię obie ekranizacje, każdą za coś innego. W obu są absolutnie genialne sceny: w serialu pan Darcy patrzący rozkochanym wzrokiem na Elizabeth grającą na fortepianie, w filmie - rozmowa Elizabeth z Charlottą Lucas o jej zaręczynach. Perełki.

jestem pod wrazeniem:)))

Jane Austen jest jedną z moich ulubionych autorek (właśnie skończyłam jej najnowszą biografię), a "Duma i uprzedzenie" jedną z ulubionych książek. Ostatnio widziałam cztery jej ekranizacje, w tym po raz kolejny serial BBC z 1995 i film z 2005, więc mnie naszło na porównania :-)

dzisiaj obejrzalam film pt.Z dala od zgiełku , polecam ,piekny film.pozdrawiam

Widziałam, podobał mi się. A Matthias Schoenaerts (który grał w nim pasterza), zagrał też ostatnio w filmie Alana Rickmana "A Little Chaos". Świetna obsada, sam film dość - biorąc pod uwagę temat - kameralny. Oglądając go, zamarzyłam o własnym ogrodzie :-)

Pięknie powiedziane. Popieram całą sobą

Świetne porównanie tych ekranizacji. Mam podobne obserwacje, o czym napisałem w oddzielnym wątku.

Zgadzam się całą sobą. Jestem rozczarowana tak marną adaptacją. (Darcy, jaki by nie był, uwodzi!)

Zgadzam się absolutnie! Serial był cudowny. Film, nie dość że pominął lub zmodyfikował znacząco wiele ważnych wątków, to chwilami zupełnie nie szedł w parze z realiami epoki. Bardzo słaba ekranizacja. Zastanawiałam się, czy twórcy w ogóle czytali książkę. A Keira w roli Elizabeth to nieporozumienie. (Bingley czaruje jak zawsze)

Zdecydowanie! Obejrzałam ten film, ale byłam zdegustowana, tym co zobaczyłam. Film nie ma w sobie tej magii i uroku, jaki daje nam serial, aktorzy są wręcz fatalnie dobrani (a już Elizabeth i pan Darcy to kompletne pomyłki). Ja rozumiem, że w filmie mieli mniej czasu niż w serialu, ale już choćby "Rozważna i romantyczna" Anga Lee jest zrobiona o niebo lepiej! Elizabeth w wykonaniu Knightely nie ma nic z XIX-wiecznej młodej damy, jest niemiła i opryskliwa. Z tej "ekranizacji" zapamiętam jedno - Elizabeth zdecydowanie zakochała się w Darcy'm tylko ze względu na jego bogactwo - zdecydowanie brakuje tu wyjaśnienia skąd nagle wzajemna niechęć przerodziła się w miłość. Serial nie dość, że pokazuje wszelkie rozterki bohaterów i ich stopniowo zachodzące zmiany, no i zdecydowanie przenosi nas w tamte czasy. Nie polecam filmu!

Nie wiem kto lansuje Keirę. Jest jakaś taka sztywna, nieautentyczna, kładzie większość filmów w których wciela się w postaci już wcześniej filmowane. Tak samo nie podobała mi się w Anne Kareninie. Może to wina złych filmów, a nie jej bo akurat w roli Księżnej była dobra. Może po prostu jej nie lubię. Serial za to jest idealny. Przede wszystkim aktorzy pasują do swoich ról i widać irytację, a potem miłość.

Czasem się też nad tym zastanawiam, kto ją lansuje. Nie pamiętam żadnej jej roli, w której by mnie zachwyciła. Co najwyżej jest średnia. Najczęściej ma za zadanie po prostu być, bo jest ponoć ładna. No niby jest, ale z drugiej strony jej chudość zabija jej urodę. Zresztą, jej uroda w ogóle nie pasuje do filmów "historycznych". W "Doktorze Żywago" moim zdaniem była fatalna, zresztą cała ta ekranizacja była straszna. a "Duma i uprzedzenie" w wersji serialowej jest po prostu dużo lepsza.

Popieram. Ten serial jest nie do pobicia. Chociaż osobiście bardziej doceniam piękno filmowej Jane.
Oczywiście rozumiem, że to kwestia różnicy epok i doceniam, że klasyczne rysy serialowej Jane znacznie bardziej pasują. Dlatego to moja subiektywna opinia

Zgadzam się całkowicie, że w serialu niestety piękna Jane z książki jakoś nie wydaje się taka. Rosamund Pike pasuje wspaniałe.
Keria ma żywość w oczach, co pasuje do książkowej Elizabeth, ale z tą płaską klatka piersiową wygląda jak nastolatka, a nie powabna panna.