Zawsze będę pamiętać ten dzień, kiedy dostałam od ojca tą płytę. Miałam dziewięć lat i spodziewałam się czarującego, pełnego ciepła filmu, który doda świętom jeszcze więcej magii. Boże jak się myliłam. To "arcydzieło" ma niezliczone nawiązania do II wojny światowej:
- palenie stosów zabawek przypominające palenie książek
- film głosi, że wszystkie zabawki są żywe...
- palone w fabrykach lalki, misie i samochodziki mają tworzyć czarną chmurę
- w królestwie szczurów wszędzie są plakaty propagandowe
- mundury szczurów mają charakterystyczne nazistowskie kieszenie
- dom głównej bohaterki przepełniony jest obrazami przypominającymi złotą damę (kto wie ten wie)
Jest ich jeszcze więcej, ale nie będę męczyć publiki dociekliwością. Film byłby bardzo sympatyczny gdyby nie groteskowa interpretacja i brutalność (krzyki króla szczurów i grożenie odgryzieniem palców dziecka, jakby ..????!). Oprócz tego występował tam irytujący, przesadny niemiecki akcent fatalnie zagranej postaci wuja Alberta, który był oczywistą kopią Einsteina. Ponadto efekty specjalne to jakieś dno. Może uszłoby to jako czarna komedia, ale na pewno nie jest to dla młodszych widzów.