"Dzień Szakala" w reżyserii Zinnemanna jest starannie spreparowany. Dbałość o szczegóły staje się wręcz znakiem rozpoznawczym całego filmu. Bowiem mamy tutaj do czynienia z historią płatnego zabójcy, Szakala (w tej roli Edward Fox) mającego na celu zlikwidowanie prezydenta De Gauelle'a. Co zadziwiło mnie najbardziej to doskonałe oddanie treści poprzez formę. Cały proces przygotowawczy został świetnie podkreślony poprzez spokojne ujęcia, które nie są przerywane przez nagłe cięcia. Wszystko wydaje się wręcz powoli kroczyć. Dla mnie jest to absolutne odwrotne niż to co serwuje thriller współczesny, gdzie wątki wręcz mieszają się ze sobą, a postaci zmienią co sekundę. Tutaj wszystko wedle porządku zmierza wraz głównym bohaterem do finału, który przyprawia od szybkie bicie serca. Sama postać Szakala wykreowana przez Edwarda Foxa nie jest do końca równa. Oto mamy według teorii do czynienia ze spryciarzem, dżentelmenem i kobieciarzem na raz, a praktyka wykazuje, że nie jest do końca prawda. Fox wydaje się niekiedy sztuczny. Może to kwestia moich oczekiwań będących bliżej Jamesa Bonda. Jeżeli nawet to co serwuje nam aktor na ekranie jest w pełni zgodne z wizją reżysera, to niestety nie przekonuje mnie to do końca. Mimo wszystko na drugim planie mamy doskonały duet Lonsdale- Jacobi potwierdzający wysoki poziom europejskiego aktorstwa. Cała scenografia, jak i muzyka jest wręcz minimalistyczna co pozwala skupić się tylko i wyłącznie na zadaniu głównego bohatera. Jest wyjątkowo ciekawe, gdyż zazwyczaj jedno i drugie często namolnie ma podkreślać każdy element jaki się da. Kończąc wywód, "Dzień Szakala" to rzeczywiście klasyka kina. Faktem jest, że mimo pewnych dłużyzn, jest to bardzo starannie przygotowany thriller polityczny. Rola Foxa nie jest może najwyższych lotów, ale nie razi szczególnie nawet najbardziej wymagającego widza. Wszystko tutaj wydaje się być czemuś podporządkowane i nie może umknąć nawet jedno ujęcie, aby w finale doznać uczucia wstrząsu. Zdecydowanie polecam!