Uwielbiam tego typu filmy, jednak muszę się zgodzić z tym, że film nie jest zrobiony na tyle dobrze, żeby powalić widza na kolana i wycisnąć łzy z oczu. Co, oczywiście, nie oznacza, że jest zły.

Pianista i Chłopiec w Pasiastej Piżamie to dla mnie hity nie do pobicia! :)

Pełna zgoda z bartosztalaska. Historia Sendlerowej, jej postawa, heroizm nie mieści się w skali, ale sam film, jest niestety co najwyżej poprawny. Opowiedziane jak na lekcji muzealnej. Nuda.

Zresztą myślę, że to jest głębszy temat. Dotyczy to ogólnie filmów historycznych, w których zawsze trzeba wybrać między prawdą, a widowiskiem.

Irena Sendlerowa, Obrońcy Westerplatte czy Katyń to filmy prawdziwe lub prawie prawdziwe, ale i nudne.

Pokłosie, Opór czy chociażby Potop to filmy, które z idealną prawdą historyczną nie mają dużo wspólnego, są natomiast pewnym zlepkiem, miksem, historyczno-sensacyjnym.

Jaka droga jest lepsza? Nie wiem.

Ps. Pianista nie mieści się w tych kategoriach. On z niej wystaje, bo to arcydzieło i jeśli chodzi o historię i o wykonanie.