Odchodząc na chwilę od tematyki, która również wpasuje się w temat, ale chciałem się skupić na konstrukcji fabuły, która jest zupełnie nietypowa.

Nie czytałem opisu, może dlatego, ale wygląda to tak - przychodzi nowy nauczyciel, który ma zająć się niesłyszącą młodzieżą. Skojarzenie nasuwa się jedno - "Młodzi gniewni", tyle, że o głuchych, a tu nagle zjawia się bohaterka, która okazuje się główną postacią i tym samym zapominamy zupełnie o tych dzieciach. Owszem są w tle, ale to tyle co można o nich powiedzieć, głównym wątkiem jest z całą pewnością Sarah.

Kolejna nieschematyczna rzecz, która mi najbardziej tu zaimponowała, a od razu dwie naraz, bo są ze sobą połączone. Nauczyciel chce, by niesłyszący mówili. Większość od razu to robi, ale oponują dwie osoby - Sarah i młody uczeń. Co byśmy mieli w większości filmów? Sarah się odzywa i w końcu zaczyna mówić płynnie i... żyli długo i szczęśliwie, a młody w końcu zdobywa się na wyjście ze swojej skorupy, widząc jak reszta kolegów dobrze się bawi mówiąc i również w końcu przemawia. Najprawdopodobniej wydarzyłoby się to w zupełnie niespodziewanej sytuacji, coś tam burknął, większość nie usłyszała, ale ktoś go jednak zrozumiał i powiedział reszcie. Po czym wszyscy zaskoczeni tym faktem zaczynają klaskać. Młody się dołącza i od tego momentu jest już "normalny".

Tymczasem nic z tego. Szczerze byłem w lekkim szoku, bo sama produkcja jest w pewnym stopniu naiwna i choć idzie na łatwiznę, tak w kilku sytuacjach zrywa ze schematami. Nie odzywa się ani Sarah ani młody, tzn. Sarah w pewnym sensie tak, ale wniosek jest taki, że nauczyciel akceptuje, że ona tego nie chce. Ostatnia rzecz, która powinna być pierwsza, ale niech będzie na końcu - idąc schematem podobnych filmów o nauczycielach, to spodziewałem się, że uczniowie będą się raz, że mocno stawiać, dwa że nie będą go lubić, tym czasem już w pierwszy dzień wołają nauczyciela, by ten zjadł z nimi na stołówce. Bardzo szanuję takie nietypowe podejście.