Mnie postać Isaaca nawet zaciekawiła. Z wyglądu kilkunastoletni dzieciak, a twarzą i głosem przypominał dorosłego człowieka. Byłem przekonany, że to kwestia charakteryzacji, a tu czytam, że w czasie kręcenia filmu John Franklin miał 25 lat. Natomiast co mnie w tym filmie najbardziej uderzyło:

- po przejechaniu jakiegoś dzieciaka głowni bohaterowie odwiedzają opustoszałe miasteczko, wchodzą do zdemolowanej kawiarni, a następnie do jakiegoś domu i widząc że nikogo nie ma czują się jak u siebie. Na tyle komfortowo, że bez żadnych obaw rozdzielają się w obcym mieszkaniu, nie nabierając większych podejrzeń.
- cały pomysł z kotłami, wężami i spryskiwaniem pola benzyną to według mnie głupota. I bez tego suche liście kukurydzy zajęłyby się ogniem na tyle szybko, że wystarczyłoby podpalić tylko niewielki skrawek ziemi, aby spalić doszczętnie całe pole.
- scena w której Burt mówi do dzieci, że jeśli coś mu się stanie, to żeby (w środku nocy) czym prędzej poszły po pomoc do sąsiedniej wsi, która jest oddalona o 19 mil :)

Efekty specjalne w tym filmie najlepiej przemilczeć.