alegoryczny film skupiający się głównie na utraconym dzieciństwie, a także ukazujący wojnę nie z linii pierwszego frontu, ale z tyłów przyczajonej w lesie Armii Czerwonej. należałoby wyróżnić dobre, ciekawie zrobione czarno-białe zdjęcia, doskonałe role Iwana - 12-letniego chłopca ze zrytą psychiką i Maszy, młodej sanitariuszki, której wojna przerwała edukację i zabrała najpiękniejsze chwile młodości, tak jak Iwanowi zabrała najpiękniejsze chwile dzieciństwa. "Dziecko wojny" to bardzo smutny i gorzki film. sporo symboli, które na pewno wzbogacają, kilka świetnych scen, właściwie większość z Iwanem i z Maszą. relacje między bohaterami są słabo podkreślone i wymagają dużo uwagi od widza, żeby dojrzał to co reżyser chce przekazać. bardziej widoczny jest wpływ wojny na całą świadomość Iwana, na jego psychikę i na całe jego życie. z drugiej strony mnóstwo jest fragmentów, gdzie film niesamowicie przynudzał i się dłużył. głupio krytykować klasykę, nie lubię tego robić, chciałbym jeszcze raz zmierzyć się z filmem, ponieważ ma on w sobie bardzo silny ładunek emocjonalny, choć też bardzo mocno przyduszony, stłamszony i zminimalizowany. wiem, że nie będzie łatwo się zebrać, w ogóle nie mam ochoty...