Film biograficzny opisujący życie żyjącej w latach 1883-1972 Asty Nielsen, która była jedną z najpopularniejszych i najlepiej opłacanych gwiazd kina niemego, a także jedną z pierwszych aktorek które swą grę całkowicie przystosowały do wymogów filmu niemego. Zrezygnowała zarówno z egzaltowanych póz, jak i dramatycznych min, do czego szczególną skłonność mają aktorzy sceniczni, pozbawieni możliwości mówienia. Przebłysk uśmiechu, znaczące spojrzenie czy lekki ruch ręką wystarczą, by wyrazić intensywne uczucie. Zwłaszcza w zbliżeniach króluje jej przytłumiona i uduchowiona mimika oraz gestykulacja. Pomimo, że nie jest pięknością, aktorka swymi ocienionymi oczami, bladą twarzą i chłopięcą budową ciała silnie promieniuje erotyzmem.
Urodzona w Kopenhadze, ma już za sobą nieco doświadczeń scenicznych, gdy Urban Gad kręci z nią w 1910 pierwszy film. Przybywając w 1911 do Niemiec pokazuje się na ekranie nie tylko w roli wampa, ale także jako prosta robotnica czy ofiarna matka. Jej wielostronności dowodzą komedie, melodramaty o treściach społecznych i filmy kryminalne. Po krótkim wyjeździe do Danii (1916-1918) powraca do Niemiec.
W latach dwudziestych występuje w roli upodlonej i doświadczonej bólem kobiety, np. w "Zatraconej ulicy" i "Tragedii dziewczyny ulicznej". Jej chłopięca powierzchowność predestynuje ją też do ról w spodniach, jak np. w "Hamlecie".
Różnorodność repertuaru dowodzi, że Asta Nielsen nie wyspecjalizowała się w jednym typie ról, jak wiele gwiazd filmowych. Po tym, jak zagrała w około 90 filmach - ostatnim był film dźwiękowy "Heisse Liebe" - wycofała się z filmu.


[za www.filmweb.pl - omówienie sylwetki Asty Nielsen autorstwa "Kate"]